حسین کلاته
 
میرزا جعفرشریف الاسلامی فرزند حاج میرزا محمد حسین با حذف میرزا از اول اسم و تغییر نام خانوادگی به شریف امامی در شهریور 1289 در کوچه حاج ملاعلی کنی در تهران به دنیا آمد. پس از پایان تحصیلات ابتدایی دوره متوسطه را در مدرسه آلمانی ها به اتمام رسانید و جهت ادامه تحصیل توسط وزارت راه به آلمان اعزام گردید. پس از اتمام تحصیلات در راه آهن استخدام شد و به تدریج مراحل ترقی و پیشرفت را طی نمود. در دوران جنگ جهانی دوم به اتهام همکاری با آلمانی ها دستگیر و پس از چندی آزاد و به سمت مدیرکل بنگاه مستقل آبیاری انتخاب گردید.
 
جعفر شریف امامی در کابینه سپهبد رزم آرا به کفالت وزارت راه منصوب شد؛ پس از آن در کابینه حسین علاء عضو شورای عالی سازمان برنامه و در کابینه سپهبد فضل اله زاهدی به مدیر عاملی سازمان برنامه منصوب گردید. در دوره دوم مجلس سنا نماینده تهران شد. و در کابینه دکتر منوچهر اقبال به سمت وزیر صنایع و معادن منصوب گردید. مهندس شریف امامی پس از دکتر اقبال در سال 1339 به سمت نخست وزیری رسید.
 
شریف امامی در سال 1341به نیابت بنیاد پهلوی انتخاب و در انتخابات سال 1342 مجدد از تهران به مجلس سنا راه یافت و به عنوان ریاست مجلس سنا برگزیده شد. وی علاوه بر سمت های دولتی، اقتصادی، فرهنگی و آموزشی؛ فراماسون و به عنوان رئیس فراماسون های ایران، مسئولیت چندین لژ فراماسونری را بر عهده داشت.
 
در سال 1357 برای مهار و جلوگیری از پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی(ره) با تمام اختیارات به سمت نخست وزیری برگزیده شد؛ کابینه خود را «دولت آشتی ملی» نامید و در ظاهر خود را حامی  مردم و از خانواده ای روحانی معرفی نمود. اما با برقراری حکومت نظامی، فاجعه و کشتار جمعه سیاه (17شهریور) را رقم زد. تلاش وی در تغییر مسیر انقلاب و حرکت اسلامی مردم ایران نتیجه نداد و سرانجام در 14 آبان 1357 استعفا و جای خود را به تیمسار غلامرضا ازهاری داد.
 
جعفر شریف امامی در سال 1378 در آمریکا درگذشت.