محمدرضا پهلوی در سال 1339 در کتابِی که با عنوان «مأموریت برای وطنم» به نام او تألیف شد، ضمن توهین به ملت ایران، به نقش مستقیم خود در تشکیل و تحمیلِ دو حزب فرمایشی مردم و ملیون (در سال 1336)، به جامعه ایرانی، چنین اعتراف کرد:
«بعضی از افراد از احزاب ما انتقاد میکنند به این عنوان که این دو حزب از طرف مردم بنیانگذاری نشده و از طرف مقامات عالیه کشور تحمیل گشتهاند، حتی برخی از بدبینان مدعی هستند که این احزاب دستنشانده مقام سلطنت و دولت هستند. این اشخاص به انگیزه اصلی تشکیل احزاب در کشوری مانند ایران که تازه در مسیر پیشرفت و ترقی افتاده است دقت نکردهاند.
در کشور ما... هنوز بسیاری از افراد مردم بیسواد هستند، به علاوه هنوز مفهوم دموکراسی پارلمانی و احزاب سیاسی برای ما تازگی دارد و در کشوری که سنن ملی در طرز زندگانی و سنخ فکر مردم تأثیر عمیق دارد فکری از این سخیفتر نیست که تصور شود ممکن است احزاب سیاسی ما یکباره از میان مردم و به دست مردم بهوجود آیند و به رشد و نمو و کمال برسند».1
پی نوشت:
1. محمدرضا پهلوی، مأموریت برای وطنم، تهران، کتابخانه پهلوی، 1339، صص 336 ـ 337.