تأمین نان و گوشت مردم جامعه ایران، به دلیل اهمیت این دو ماده غذایی در برنامه غذایی این جامعه، مسئله‌ای استراتژیک به‌شمار می‌‎آمد. در سال‌های 1342 و 1343 در روزنامه‌های یومیه مشکل کمبود گوشت به‌ویژه در تهران، در روزهای متوالی در سرخط خبرها قرار داشته است. با توجه به همین مشکلات، وزیر تولیدات کشاورزی در سال‌های 1348 و 1349، الگویی را برای تأمین گوشت در پیش گرفت که نتیجه آن در روزنامه «آیندگان» به خوبی منعکس شده است:
«وزرات تولیدات درحالی‌که از یک تجربه دوساله تأمین گوشت مصرفی پایتخت با ناکامی دست برمی‌دارد، خود را به تجربه تلخ دیگری آلوده ساخته است.
الگوی گوشت برای نان، با احتمال قوی مشکلاتی بیش از آنچه برای گوشت به بار آورد، در مورد نان خواهد آورد».1
 

 
پی نوشت: