حزب ملّیون در سال ۱۳۳۵ توسط منوچهر اقبال و طبق دستور برنامه‌ریزی‌شده محمدرضا پهلوی برای ایجاد یک نظام دوحزبی تأسیس شد. حزب مردم به رهبری اسدالله علم نیز دربرابر این حزب قرار داشت و چون دولت در دست منوچهر اقبال بود، حزب او اکثریت، و حزب مردم اقلیت خوانده می‌شد. در مجلس شورای ملی نیز نمایندگان می‎بایست در همین نقش اقلیت و اکثریت بازی می‎‌کردند. ساواک در 14 تیر 1337 درباره مضحک بودن نقش فراکسیون‌های احزاب شه‌ساخته به‌اصطلاح اقلیت و اکثریت در مجلس چنین گزارش داده است:
 
«قبل از ظهر روز مزبور جلسه هفتگی [در]  منزل فتح‌الله فرود، نماینده مجلس شورای ملی، تشکیل گردیده و عده‌ای در حدود شصت نفر از طبقات مختلف من جمله کبیری، اقوامی، صفری، رضوی، قدس، ارباب جلیل خانلو، ادیب صدرایی، آزادگان، خسروی، صائبی، مرتضائی، کارمند دخانیات، و قماشی در آن شرکت نموده‌اند... یکی از حضار در مورد وضع حزب مردم در مجلس شورای ملی از فرود سؤال نموده و فرود در پاسخ وی گفته است: حزب مردم دارای 47 عضو ثابت در مجلس می‌باشد و حداقل دوازده نفر از اعضای حزب ملیون هم علاقه‌مند و یا در حقیقت تابع حزب مردم می‌باشند و اگر نمایندگان منفردی که به حزب مردم تمایل دارند به این عده اضافه شوند، در حال حاضر حزب مردم دارای 75 یا 76 رأی ثابت در مجلس شورای ملی بوده و بنابراین اکثریت کامل دارد منتهی آقای علم، رهبر حزب مردم، مایل نیستند عنوان اکثریت را در مجلس داشته باشند؛ زیرا در این صورت بایستی دولت آقای دکتر اقبال ساقط و آقای علم مأمور تشکیل کابینه بشوند و تا موقعی که بنا به اراده اعلیحضرت همایون شاهنشاه، آقای دکتر اقبال نخست‌وزیر باشند، آقای علم جنبه اقلیت را حفظ خواهد کرد و اما هر لحظه‌ای که شاهنشاه از آقای دکتر اقبال حمایت نفرمایند و احزاب و نمایندگان را مجاز کنند، بلافاصله دولت آقای دکتر اقبال ساقط خواهد شد».1
 

منوچهر اقبال، مؤسس حزب ملّیون، در حال سخنرانی

 
پی نوشت: