در گفت‌وشنود مجمل و مکتوبی که پیش روی شماست، حجت‌الاسلام والمسلمین عبدالحسین خسروپناه، به تبیین منشأ و مختصاتی از رویکرد تقریبی زنده‌یاد آیت‌الله محمد واعظ‌زاده خراسانی پرداخته است. وی در دوران دبیرکلی آن بزرگ در مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی، با ایشان ارتباط داشته است

پایگاه اطلاع‌رسانی پژوهشکده تاریخ معاصر؛ 
شما از چه مقطعی و چگونه با زنده‌یاد آیت‌الله محمد واعظ‌زاده خراسانی آشنا شدید؟
بسم الله الرحمن الرحیم. بنده از زمانی که مرحوم آیت‌الله واعظ‌زاده خراسانی، دبیر کل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی شدند، در جلسات این مجمع شرکت می‌کردم و از این طریق نیز، با ایشان آشنا شدم.
 

 
ارزیابی شما از رویکرد ایشان، به موضوع تقریب مذاهب اسلامی چیست؟
آیت‌الله واعظ‌زاده بیشتر روی گفت‌وگو و تعامل با علمای اهل سنّت، تأکید می‌کردند. از ابتدای تحصیل در حوزه علمیه نیز، فعالیتشان را در این زمینه شروع کرده بودند و انصافا، اقدامات شایان توجهی را هم دراین‌باره انجام دادند. ایشان عمیقا اعتقاد داشتند که باید مذاهب اسلامی را به وحدت تشویق و از خشونت و افترا دور کرد. آن بزرگوار به مباحث علمی تقریب، بسیار توجه داشتند و برای جلب نظر علمای اهل سنّت نسبت به این رویکرد مبارک، بی‌وقفه تلاش می‌کردند. همین امر موجب شده بود که این چهره‌ها، به مرحوم واعظ‌زاده اعتقاد و اعتمادی فراوان پیدا کنند. به نظر من مجمع تقریب در توفیقاتی که به‌دست آورد، تا حدود زیادی مرهون وزانت و تلاش‌های عملی ایشان است.
 
به نظر شما آیت‌الله واعظ‌زاده در چنین رویکردی، از کدامین یک از چهره‌های علمی بهره گرفته بودند؟
بی‌تردید ایشان در این زمینه، تحت تأثیر استادشان مرحوم آیت‌الله العظمی بروجردی بودند. همه می‌دانیم که آن مرجع بزرگ در دوران حیات خود، تلاش‌های گسترده‌ای را دراین‌باره انجام دادند و این گرایش، بر عده‌ای از شاگردان ایشان نیز تأثیر گذاشت.
 
ارزیابی شما از آثار علمی و قرآنی ایشان چیست؟
یکی از آثار مهم آیت‌الله واعظ‌زاده، «واژگان فقه» است که بنیاد پژوهش‌های آستان قدس رضوی(ع)، زیر نظر خود ایشان تدوین و منتشر کرد. در این زمینه، مقالات فراوانی را نیز از ایشان مطالعه کرده و سخنرانی‌هایی را شنیده‌ام. به‌هرحال آن بزرگوار در علوم قرآنی و روایی، تبحری فراوان داشت و در این دو عرصه علمی، آثاری گران‌سنگ از خود بر جای گذاشت.