نمایندگان مجلس هفتم (1307) به بعد بدون استثنا باید رضایت دربار پهلوی را تحصیل می‌کردند و گفته می‌شد هرکدام از آنها مبلغ معینی به صورت پنهانی به وزیر دربار (تیمورتاش) می‌دادند و شرط معین را هم قبول می‌کردند. شرط این بود که نمایندگان هر لایحه‌ای را که از طرف دولت به مجلس بیاید بدون اعتراض قبول و تصویب کنند و در آن صورت بود که نامشان در فهرست نمایندگان وارد می‌شد و مشخص می‌کردند که از چه محلی انتخاب شوند و آن فهرست به دست نظمیه مرکز داده می‌شد.¹

پی نوشت
---------------------------------------------
1. یحیی دولت‌آبادی، حیات یحیی، ج 4، تهران، انتشارات عطار، 1361، ص 404.