پایگاه اطلاع‌رسانی پژوهشکده تاریخ معاصر؛ «شاه فکر می‌کرد کشور در دوره هویدا پیشرفته شده است، درحالی‌که هویدا از بدبختی‌های کشور خبر داشت، اما قرار بر این بود که فقط اخبار و اطلاعاتی به گوش شاه برسد که او را خوشحال می‌کرد؛ بنابراین شاه از ممکلت اطلاعات نداشت. درحالی‌که همه اختیارات دست شاه بود و هویدا می‌گفت من فقط رئیس دفتر شاه هستم.
این‌گونه پنهان کردن مشکلات و بدبختی‌های کشور در زیر فرش، نه به صلاح خودش بود نه به صلاح شاه و نه به صلاح مملکت.»¹