پایگاه اطلاع‌رسانی پژوهشکده تاریخ معاصر؛ یرواند آبراهامیان از جمله عوامل تعیین‌کننده محبوبیت امام خمینی در انقلاب اسلامی را چنین برمی‌شمرد: عامل تعیین‌کننده شخصیت به‌ویژه زندگی ساده آیت‌الله خمینی و خودداری از سازش با آن ظالم شیطان‌صفت است. در کشوری که بیشتر سیاستمدارانش در آسایش و رفاه به‌سر می‌بردند آیت‌الله خمینی زندگی ریاضت‌منشانه‌ای داشت و مانند توده مردم رفاه مادی چندانی نداشت. در جامعه‌ای که رهبران سیاسی آن هزار چهره، اهل زدوبند و خویشاوندپرست‌های اصلاح‌ناپذیری بودند آیت‌الله خمینی سرسختانه هرگونه سازش را حتی هنگامی که لازم بود رد می‌کرد و همچون مردان خدا که نه در جست‌وجوی قدرت ظاهری بلکه در پی اقتدار معنوی هستند عمل می‌کرد؛ همچنین در دهه‌ای که به داشتن سیاستمدارانی بدگمان، سست‌عنصر، فاسد، بدبین و ناسازگار معروف بود وی همچون فردی درستکار، مبارز، پویا، ثابت‌قدم و مهم‌تر از همه فسادناپذیر پای به میدان گذاشت. خلاصه او چونان رهبری انقلابی و فرهمند هنگامی به صحنه آمد که چنین رهبرانی اندک‌شمار ولی بسیار مغتنم و مقتضی بودند.
[1]
امام خمینی در حال ریختن چای برای میهمانان (جماران؛ دهه 1360)
پی نوشت:
[1] . یرواند آبراهامیان،
ایران بین دو انقلاب: درآمدی بر جامعه‌شناسی سیاسی ایران معاصر، نشر نی، ص 655.
دریافت صفحه با کد QR