سیاستمداری فرصت‌طلب که با بررسی دقیق اوضاع و احوال زمانه، از فرصت‌های موجود بهره می‌برد و نهایتا در جبهه کسی که قدرت بیشتری داشت قرار می‌گرفت. علاوه بر این او توانست با تدبیر خود و استفاده از شرایط، بازیگر مهم امور سیاسی و اجتماعی منطقه فارس شود

 
پایگاه اطلاع‌رسانی پژوهشکده تاریخ معاصر؛ حاج ابراهیم کلانتر، که سومین پسر حاج هاشم شیرازی و کلانتر محلات حیدری‌نشین شیراز بود، در خانواده‌ای با پیشینه حکومتی پرورش یافت. پدر او، حاج هاشم، تاجر ثروتمندی بود و مدرسه هاشمیه را در شیراز بنیاد نهاده بود. در سال ۱۱۶۰ق نادرشاه تمام کلانتران و بزرگان شیراز را به دیوان خود فراخواند و بعد از بازجویی، بسیاری از آنها را کشت یا کور کرد، اما به دلیل میانجیگری بعضی از بزرگان درمورد حاج هاشم، فقط یک چشم او کور شد. خانواده حاج هاشم از یهودیانی بودند که به اسلام گرویده و از قزوین به شیراز مهاجرت کرده بودند.[1] پس از درگذشت حاج هاشم، پسر او، حاج ابراهیم، به عنوان کلانتر برخی از محلات حیدری‌نشین شیراز فعالیت کرد و قدم در راه پدر گذاشت. وی در دوره پادشاهی کریم‌خان زند نیز در همین مقام باقی ماند. حاج ابراهیم به‌تدریج به دلیل توانایی و کنشگری خود، به کدخدای همه محلات حیدری‌نشین شیراز منصوب شد. زمانی که علیمرادخان زند شیراز را تصرف کرد، حاج ابراهیم و خانواده‌اش به اصفهان فرستاده و به جریمه مالی محکوم شدند. پس از مرگ علیمرادخان، حاج ابراهیم به شیراز بازگشت و در آن زمان، با یاری جعفرخان زند، به مقام کلانتری ایالت فارس رسید. از آن پس یکی از بزرگان فارس به‌شمار می‌آمد و موقعیت وی به مراتب تقویت شد.[2]
 

نقاشی از حاج ابراهیم‌خان کلانتر اثر بهرام کرمانشاهی

نقاشی از محمدخان قاجار و وزیرش ابراهیم‌خان کلانتر