هرچه به انقلاب و روزهای بعد آن نزدیک می‌شویم گرایش‌های سیاسی او بیشتر خود را نشان می‌دهد. وی یکی از اعضا و هواداران جبهه دموکراتیک ملی بود. حتی تأسیس این تشکل سیاسی به کوشش‌های وی بازمی‌گردد. جبهه دموکراتیک ملی را می‌توان از اولین کوشش‌ها برای ایجاد یک جبهه فراگیر در طیف چپ دانست

 
زهرا سعیدی
 
پایگاه اطلاع‌رسانی پژوهشکده تاریخ معاصر؛ هدایت‌الله متین‌دفتری یکی از رجال سیاسی ایران است. هدایت‌الله در سال 1312 در تهران به دنیا آمد. او نوه دختری دکتر مصدق است. مادر هدایت‌الله، منصوره و پدرش، احمد متین‌دفتری، از رجال سیاسی نامی در دوره حکومت پهلوی اول و دوم است. احمد متین‌دفتری یکی از جوان‌ترین نخست‌وزیران دوره حکومت پهلوی اول بود. او حقوقدان بود و چندین بار نیز به مجالس مختلف راه یافت. هدایت‌الله متین‌دفتری نیز مانند پدرش به حقوق علاقه داشت. او بعد از پشت سر گذاشتن دوره ابتدایی و متوسطه، در دانشگاه به تحصیل در رشته حقوق مشغول شد، اما بخش مهمی از دوره تحصیلی وی در دانشگاه کمبریج انگلیس سپری شد. او در دورانی که پدربزرگش دکتر محمد مصدق، مقام صدارت را برعهده داشت وارد دانشگاه کمبریج انگلیس شد و در آنجا تحصیلات خود را ادامه داد.
 
دوران بعد از تحصیل
هدایت‌الله متین‌دفتری بعد از اتمام تحصیلات خود به ایران بازگشت و به فعالیت‌های سیاسی روی آورد. او که در سال 1335 لیسانس خود را در رشته اقتصاد و حقوق دریافت کرده بود، در بازگشت به ایران در وزارت علوم استخدام شد و به هیئت علمی دانشگاه تهران پیوست. در سال 1337 وی مدتی به کار مدیریت اطلاعات و روابط عمومی وزارت دادگستری مشغول شد.[1] متین‌دفتری در سال 1340 به عنوان رابط میان جبهه ملی و دکتر مصدق عمل می‌کرد. او مواضع ضدحکومتی داشت و از جناح‌های سیاسی خاصی حمایت می‌کرد؛ تا جایی که بر اثر فعالیت‌های سیاسی، ساواک او را دستگیر و زندانی کرد. متین‌دفتری در کار وکالت نیز با کسانی چون محمدعلی کشاورز صدر فعالیت داشت. این دو چون از نظر سیاسی همفکر بودند، به اقداماتی دست زدند که باعث شد تحت تعقیب قرار گیرند و حتی مدتی در بازداشت به‌سر برند.[2] ظاهرا جرم متین‌دفتری و صدر، آموزش تدابیر حقوقی به زندانی‌های سیاسی بود.
 
متین‌دفتری و جبهه ملی
هدایت‌الله متین‌دفتری یکی از فعالان جبهه ملی بود. بااین‌حال بعد از دستگیری دکتر مصدق، روابط او با این جبهه تغییر کرد و حتی به یکی از منتقدان جبهه ملی تبدیل شد. انتقاد هدایت‌الله بیشتر به جبهه ملی دوم بود که سیاست صبر و انتظار را پیش گرفته بود. سیاست صبر و انتظار در قبال دولت و با توجه به شرایط سیاسی حاکم بر آن دوره اتخاذ شده بود، اما این سیاست انتقاداتی را برانگیخت و این انتقادات باعث شد عده‌ای از جوانان در اقدامی خودمحورانه به اعتراض علیه دولت دست بزنند و کسانی چون «هدایت‌الله متین‌دفتری، از رهبری غیرقاطعانه و سیاست "صبر و انتظار" حاکم بر جبهه سرخورده شده و به سیاست تندروانه‌تری روی آورند».[3]