در 31 خرداد 1354 برای نخستین‌بار در تاریخ مشروطیت ایران انتخاباتی برگزار شد که حال و هوای متفاوتی داشت و نسبت به سابقه انتخابات مجلسین در دوره پهلوی ــ به‌ویژه پس از کودتای 28 مرداد 1332 ــ آزادانه‌تر جلوه می‌کرد؛ بنابراین‌ انتظار می‌رفت با انتخابات متفاوتی نسبت به دوره‌های قبل روبه‌رو باشیم

 
پایگاه اطلاع‌رسانی پژوهشکده تاریخ معاصر؛ در 31 خرداد 1354 برای نخستین‌بار در تاریخ مشروطیت ایران انتخاباتی برگزار شد که حال و هوای متفاوتی داشت و برای هر حوزه انتخاباتی به منظور احتراز از انتقاد تک‌نامزدی، سه نامزد تأیید و معرفی شده بود و رأی‌دهندگان مجاز بودند از میان آن سه تن یک نفر را به نمایندگی روانه مجلس کنند که این کار نسبت به سابقه انتخابات مجلسین در دوره پهلوی ــ به‌ویژه پس از کودتای 28 مرداد 1332 ــ آزادانه‌تر جلوه می‌کرد و چون در ظاهر کارگزاران صحنه انتخابات نیز تغییر کرده بودند،‌ انتظار می‌رفت با انتخابات متفاوتی نسبت به دوره‌های قبل روبه‌رو باشیم، اما در سندی که از آن زمان برجای مانده است می‌خوانیم:
 
در این دوره خبری از احزاب دیگر نبود و همه زیر پرچم حزب دولتی رستاخیز قرار گرفتند. در این جو انتخاباتی، کارگردانان اصلی آن هویدا (دبیر کل حزب رستاخیز)، جمشید آموزگار (وزیر کشور) و پرویز ثابتی (رئیس امنیت داخلی ساواک) بودند. شیوه‌ای که در این دوره به‌کار رفت این بود که کاندیداها برای هر حوزه انتخابی پرسشنامه‌ای پر می‌کردند و به واحدهای حزبی می‌دادند و بعد در میان کاندیداهای متعدد برای هر حوزه از طرف حزب رستاخیز سه نفر انتخاب می‌شدند و تنها این سه نفر می‌توانستند به فعالیت‌های انتخاباتی بین خود بپردازند. هیچ‌گونه ملاکی برای تعیین این کاندیداها وجود نداشت و در عین حال یکی از سه نفری که باید انتخاب شود معلوم و مشخص بود و ساواک به مأموران خود در حوزه‌ها دستورالعمل لازم را صادر کرده بود.[1]
 

جمشید آموزگار در کنار قاسم معتمدی و امیرعباس هویدا پس از انتخاب به دبیرکلی حزب رستاخیز در دومین کنگره حزب (سال 1355)
شماره آرشیو: 443-115ز