منوچهر محمدی در همایش ملی «کاپیتولاسیون؛ رابطه خدایگان و برده» گفت: رابطه ما با آمریکا حاصل جمع جبری صفر است؛ چون آمریکایی‌ها روحیه خودبزرگ‌بینی دارند و به دنبال سلطه هستند

 
به گزارش روابط عمومی پژوهشکده تاریخ معاصر؛ همایش ملی «کاپیتولاسیون؛ رابطه خدایگان و برده» با سخنان دکتر موسی حقانی، رئیس پژوهشکده تاریخ معاصر، آغاز شد. 
 
محمدی: این خیانتی بود که حتی خود شاه هم جرئت نمی‌کرد آن را علنی بیان کند
سخنران نخست این همایش، دکتر منوچهر محمدی بود که سخنان خود را با نظر به چگونگی و چرایی تصویب کاپیتولاسیون آمریکایی در سال 1343 آغاز کرد. ایشان در بیان چگونگی این رویداد گفت: این خیانتی بود که حتی خود شاه هم جرئت نمی‌کرد آن را علنی بیان کند. او خود در کتاب «مأموریت برای وطن» یکی از افتخارات پدرش را لغو کاپیتولاسیون می‌دانست حال چگونه می‌خواست خودش آن را علنی کرد. حتی عنوان لایحه‌ای را که به مجلس بردند «کاپیتولاسیون» نگذاشتند، بلکه گفتند لایحه «الحاق به کنواسیون وین».
 
دکتر محمدی در بیان چگونگی تصویب آن ادامه داد: آنها برخلاف روند قانونی که لایحه را ابتدا به مجلس شورا می‌بردند و بعد به مجلس سنا، این بار ابتدا این لایحه را ابتدا به مجلس سنا بردند آن هم در ساعت 12 شب که نمایندگان پیر این مجلس در حال چورت زدن بودند. با اینکه نمایندگان این دو مجلس سرسپرده حکومت بودند، اما باز مخالفت‌هایی با این لایحه در مجلس بروز کرد و آنها حاضر نبودند دوباره کاپیتولاسیون را بپذیرند، اما درهرحال این لایحه در هر دو مجلس تصویب شد. گفتنی است در هیچ روزنامه‌ای نیز عنوان کاپیتولاسیون برده نشد.
 
اين استاد دانشگاه در بخش بعدی سخنان خود از چرایی این اتفاق سخن گفت و دراین‌باره اظهار کرد: در دوره رضاخان یگانه قدرت مسلط بر حاکمیت ایران انگلیس بود و این کشور به هیچ قدرت دیگری اجازه نفوذ در ایران را نمی‌داد، اما دوره شهریور 1320 تا 1332 دوره ورود شوروی و آمریکا به سیاست ایران بود. درواقع آنها هم سهمی می‌خواستند. با کودتای 28 مرداد 1332 آمریکا در تلاش بود انگلیس را کنار زد و خود قدرت را در ایران به‌دست گیرد، اما انگلیس هم نمی‌خواست سلطه‌اش را از دست دهد؛ لذا رقابت میان آنها در ایران آغاز شد؛ حتی در پیمان سنتو انگلیس عضو بود، اما آمریکا فقط ناظر بود. بنابراین آمریکا به دنبال آن بود که از طریق نظامی به ایران ورود کند.