آنچه در پی می‌آید برگرفته از مذاکرات جلسه 39 شورای امنیت ملی در تاریخ 13/7/57 می‌باشد. در این جلسه مسائل مورد بحث بیشتر در مورد دغدغه دولت از پیوستن دانش‌آموزان به نهضت و انقلاب و نحوه ممانعت از آن و همچنین اتخاذ تمهیدات لازم برای مذاکره با کشور عراق و کویت در جهت مقابله با امام خمینی(ره) و اتخاذ تصمیمات لازم برای چگونگی برخورد با ایشان در صورت آمدن به ایران بود.

مختصر و مفید از زبان نخست‌وزیر دولت شاهنشاهی
آنچه در پی می‌آید برگرفته از مذاکرات جلسه 39 شورای امنیت ملی در تاریخ 13/7/57 می‌باشد. در این جلسه مسائل مورد بحث بیشتر در مورد دغدغه دولت از پیوستن دانش‌آموزان به نهضت و انقلاب و نحوه ممانعت از آن و همچنین اتخاذ تمهیدات لازم برای مذاکره با کشور عراق و کویت در جهت مقابله با امام خمینی(ره) و اتخاذ تصمیمات لازم برای چگونگی برخورد با ایشان در صورت آمدن به ایران بود. در اثنای این جلسه نخست‌وزیر شریف امامی، به زعم خود ریشه اعتراضات را در نارضایتی مردم از محرومیتها و وضع بد اقتصادی مردم می‌داند و بعنوان نمونه‌ای از این مشکلات چنین بیان می‌دارد:«دیشب جلسه داشتیم، وحشت کردم گزارش دادند قریب بک میلیون نفر در جنوب تهران، از جمله مدارس آب خوردن ندارند، مدرسه نه برق دارد، نه آب، نه نظافت.»1
این کلمات موقعی نمود و معنای بهتری پیدا می‌کند که ما آنرا در کنار اظهارات محمدرضا پهلوی در دیپاچه کتاب خود ـ پاسخ به تاریخ ـ قرار می‌دهیم؛ وی می‌گوید:«آرزو داشتم که در آستانه هزاره سوم، ایران کاملاً نوسازی شده، اقتصادش پر رونق، جامعه‌ای متحوّل و پیشرو باشد، مردمش از یک سطح آموزش مترقی برخوردار باشند و نظام سیاسی‌اش حکومت بر قوام مردم یعنی بر یک دمکراسی واقعی استوار باشد.»2
 

تظاهرات دانش‌آموزان تهرانی در بهمن 1357
شماره آرشیو: 779-124ط

پی نوشت:

1. امیراصلان افشار ، سروها در باد: آخرین روزهای شاه در تهران/ به تقریر امیر اصلان افشار؛ تهیه و تنظیم محمود ستایش، تهران: نشر البرز، 1378، ص228.
   محمدرضا پهلوی، پاسخ به تاریخ/ مرد امروز، ص9.