دوشنبه 4 ژوئیه 1977 [13 تیر 1356]
«احمد قریشی» (رئیس دانشگاه ملی و عضو دفتر سیاسی حزب رستاخیز) که در مسیر مراجعتش از آمریکا به ایران، در لندن توقف داشت، امروز برای صرف ناهار به سفارتخانه آمد.
 
به اعتقاد او: بسیاری از اختلاف نظرهائی که بین ایران و آمریکا بوجود آمده به آسانی قابل رفع و رجوع است، ولی البته نه بدست اردشیر زاهدی. چون مشغله دائمی زاهدی برای برگزاری ضیافت و مجالس تفریح، هرگز به او فرصت این کار را نمی‌دهد.
 
قریشی می‌گفت: در سفر خود به آمریکا برای دانشجویان ایرانی در دو دانشگاه «برکلی» و «کلرادو» سخنرانی کرده است و خطاب به این دانشجویان که «رضا براهنی» را به عنوان نجات دهنده خود می‌شناسند، خاطر نشان ساخته است که: «این شخص را در ایران کسی نمی‌شناسد و حتی یک خط از شعرهایش نیز به گوش مردم نرسیده...»
 
پس از رفتن قریشی، این سؤال به ذهنم رسید که: آیا او نمی‌تواند به عنوان یک سفیر خوب در واشنگتن مصدر کار شود؟ ولی بعداً به خودم گفتم: با توجه به عدم اعتماد شاه به افراد متفکر، اصولاً اندیشیدن به چنین مسائلی بیهوده است.1
 

دکتر احمد قریشی رئیس دانشگاه ملی  (شهریور ۱۳۵۶ تا مهر ۱۳۵۷)
و رئیس هیئت اجرایی حزب رستاخیز
شماره آرشیو: 1-675آ

پی نوشت: