ناهار را با «جان دیویس» (کاندیدای وزارت خارجه از حزب محافظه‌کار) صرف کردم. و با او که قبلاً مدیر عامل یکی از شرکتهای نفتی بود ــ و به خاطر سفرهای متعددش به ایران با مسائل ایران آشنائی دارد ــ از هر دری سخن گفتم.
 
«دیویس» در مورد نتایج انتخابات فرانسه هیچ نگرانی نداشت و می‌گفت: چون علاقه فرانسویها به مالکیت و جمع‌‌آوری مال و منال خیلی شدید است، حتی اگر احزاب دست چپی هم در انتخابات برنده شوند، حکومتشان عمر چندانی نخواهد داشت. مسأله‌ای که «دیویس» را خیلی نگران می‌کرد این بود که: دنیای غرب نمی‌داند چگونه باید مطمئن شود که روسها و کوبائیها پس از رسیدن به مرزهای سومالی دیگر قصد پیشروی در شاخ آفریقا را نخواهند داشت. و معتقد بود: «به هر حال نباید برای جلوگیری از روسها اقدام به ارسال اسلحه و مهمات برای سومالی شود، چون حکومت سومالی فعلاً هنوز آنطور که شاید و باید به غرب وابسته نیست و صرفاً به این خاطر رو به سوی غرب آورده که منافع خود را در خطر دیده است.»1
 

19ژوئیه 1963،‌ فیدل کاسترو و ارنستو چه گوآرا همرزم وی در دوران انقلاب کوبا
شماره آرشیو: 4258-4ع

پی نوشت: