سه‌شنبه 14 فوریه 1978 [25 بهمن 1356]
در میهمانی ناهار نماینده شرکت نفت در لندن، با «دکتر فلاح» (یکی از مقامات عالیرتبه شرکت نفت) به صحبت نشستم و از او شنیدم که: «چنانچه میزان تولید نفت و مخارج کشور در سطح فعلی ثابت بماند، وضع اقتصاد مملکت بعد از 5 سال به صورت خطرناکی در خواهد آمد». دکتر فلاح همچنین معتقد بود که: «سرمایه‌گذاریهای ایران در خارج از کشور به اندازه کافی نبوده، و هنوز به مرحله سودآوری نرسیده است. چنانکه سرمایه‌گذاریهای داخلی نیز به همین وضعیت مبتلاست. به طور مثال: پیکان هرگز به نظر نمی‌رسد که بتواند با اتومبیلهای ژاپنی رقابت کند و نیز صنایع پتروشیمی ما توان رقابت با کمپانی آی‌سی‌آی را داشته باشد...».
 
به نظر دکتر فلاح: «تنها امیدی که برای رهایی از خطر وجود دارد، جز کاستن از هزینه‌ها نیست». و می‌گفت که: نظرات خود را در این باب نوشته و از طریق هوشنگ انصاری برای شاه فرستاده است.1

از راست، دکتر رضا فلاح و دو تن دیگر از مدیران و مقامات ارشد شرکت ملی نفت ایران در یکی از روزهای سلام
شماره آرشیو: 3209-11ع
 

پی نوشت: