«... ما همه می‌دانیم که شما می‌دانید که سجده بر تربت،‌ حسین‌پرستی و شرک نیست؛‌ پس اگر شما به گفته خود،‌ مرد کار هستید و در صدد اصلاح و چاره‌جوئی هستید و راست می‌گوئید که برای دین و اصلاح جامعه کوشش می‌کنید قدمی بالاتر از این نبود که برای اصلاح کشور و صلاح ملت بردارید[؟!] یک چنین امر ساده که برای خدا مردم به خاک یا سنگ یا تربت سجده می‌کنند مورد حمله و اعتراض قرار دادید و از آن همه فجایع که به خلاف صلاح کشور و آئین در مرکز مملکت و محل پخش کالای صلاح و فساد هر روز دارد واقع می‌شود و موج‌های اوراق روزنامه‌ها به تمام کشور پخش می‌کند ساکت هستید بلکه دامن به آتش می‌زنید... شما که به گفته خود برای خیر ملیون‌ها مردم می‌کوشید تا بندهای گرانی که مردم ندانسته به دست و پای خود بسته‌اند پاره کنید و می‌گوئید هیچ نظری جز دل‌سوزی و حقّ‌پرستی در کار نیست چه شد که پیروی از بیهوده‌های پلیدی می‌کنید که می‌گوید خدا هیچ تکلیف مردم را معین نکرده و ملیون‌ها جمعیت شهوت‌پرست آدم‌خوار را با ابزار نوین و چرخ‌های هولناک آدم‌کشی و آلات سهمناک مرگ‌بار به جان هم ریخته و برای آنها هیچ تکلیفی معین نکرده و راه سعادت بشر و خیر و شرّ آنها را نگفته و قانون عدلی در میان آنها نگذاشته؛‌ آوخ از این آدمی‌زاده که خدای جهان را که تمام کارهایش بر اساس عدل و داد است به زشت‌کاری و هوسناکی نسبت داده و کارهائی به او نسبت داده که از هیچ خیانت‌کاری صادر نمی‌شود...

رئیس یک کارخانه که 50 نفر عمله دارد و یک اداره که 30 نفر کارمند دارد و یک خانه که پنج شش نفر عائله دارد دستور زندگانی کارگری، وقت کار و مقدار آن را می‌دهد و هر کس را برای کاری، خود تعیین می‌کند و قانون برای آنها می‌گذارد؛ خدای شما این گروه گروه جمعیت افسار گسیخته را به هم ریخته و به یکدیگر آمیخته و این همه ممالک پهناور را با گروه گروه شهوت‌پرست ریاست‌طلب خون‌خوار آدم‌کش خلق کرده و قانون برای آنها ننهاده هر کسی هر کاری می‌خواهد بکند و به گفته شما هر کسی اینجا خوشتر است آن جهان خوشتر است آفرین بر این هوش سرشار شما که چنین خدائی به مردم معرفی می‌کنید دانشمندان جهان ببینند مادی‌گری بهتر است یا چنین خدائی قائل شدن.»1
 

 

پی نوشت: