... گرچه مازندران جزو منطقه اشغالی شوروی بود و هر سه وکیل آنجا را روس‌ها به عنوان نامزدهای حزب توده به نام رحمانقلی خلعتبری (رئیس حزب توده شهسوار) و ضیاءالموتی (عضو 53 نفر محکوم دوره رضاشاه) و دکتر کیانوری می‌خواستند به دولت صورت دهند ولی من و عده‌ای از روزنامه‌نویس‌های تندرو که هم در حزب توده عضویت نداشتیم و هم از نظر انتشار مطالب در انتقاد از اوضاع با نشریات توده‌ای‌ها هماهنگی در قسمتها‌ی عمومی داشتیم...
«... گرچه مازندران جزو منطقه اشغالی شوروی بود و هر سه وکیل آنجا را روس‌ها به عنوان نامزدهای حزب توده به نام رحمانقلی خلعتبری (رئیس حزب توده شهسوار) و ضیاءالموتی (عضو 53 نفر محکوم دوره رضاشاه) و دکتر کیانوری می‌خواستند به دولت صورت دهند ولی من و عده‌ای از روزنامه‌نویس‌های تندرو که هم در حزب توده عضویت نداشتیم و هم از نظر انتشار مطالب در انتقاد از اوضاع با نشریات توده‌ای‌ها هماهنگی در قسمتها‌ی عمومی داشتیم، دور هم جمع شده بودیم و تشکیلاتی به نام «جبهه آزادی» تشکیل داده بودیم که ایرج اسکندری مدیر روزنامه رهبر1 ارگان حزب توده نیز عضو تشکیلات مزبور بود چنان که جعفر پیشه‌وری مدیر روزنامه آژیر2 و مدیران روزنامه‌های مردم3، ستاره، باختر4 و امثال آن هم عضو بودند و مرحوم ملک‌الشعرای بهار را به ریاست این تشکیلات تعیین نموده بودیم که موقعیت جبهه آزادی در مسائل سیاسی تهران مؤثّر بود.»5
مرتضی یزدی و نورالدین کیانوری دو تن از سران حزب توده هنگام حضور در دادگاه نظامی در اواسط دهه 1320
شماره آرشیو: 1969-۴ع
پی نوشت:
1. روزنامه سیاسی خبری دست چپی و ارگان حزب توده به سردبیری احسان طبری پس از چند سال توقیف شد 26ـ1321.
2. هفته‌نامه و سپس روزنامه سیاسی به مدیر مسئولی جعفر پیشه‌وری نخست‌وزیر بعدی حکومت آذربایجان پس از مدتی از انتشار توقیف شد 24ـ1322.
3. روزنامه سیاسی خبری ارگان حزب توده که تا سال‌ها پس از انقلاب منتشر می‌شد. سردبیرهای آن جلال آل احمد و احسان طبری بودند. این روزنامه معروف‌ترین روزنامه حزب توده بود که نام اصلی آن نامه مردم بود.
4. هفته نامه و سپس روزنامه سیاسی هوادار حزب دموکرات ایران. عضو جبهه آزادی به مدیر مسئولی سید نصرالله سیف‌پور فاطمی و سردبیری حسین فاطمی مدتی بعداز انتشار توقیف شد.
5. ابوالحسن عمیدی نوری، یادداشت‌های یک روزنامه‌نگار (تحولات نیم قرن اخیر تاریخ معاصر ایران از نگاه ابوالحسن عمیدی نوری)، به کوشش: مختار حدیدی ـ جلال فرهمند، ج2، تهران: مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، 1384، صص31ـ32.
دریافت صفحه با کد QR