«روزهای فروردین 1325 با تعطیلات نوروزی و تعطیل مطبوعات که اغلب تا سیزده ادامه داشت می‌گذشت و قوام‌السلطه فرصت خوبی برای ادامه مذاکره با سادچیکف پیدا نمود که جسته و گریخته اخباری مبنی بر نشانه‌هایی از حسن مناسبات در محیط محافل سیاسی انعکاس می‌یافت خصوصاً‌ اینکه این خبر به صورت رسمی انتشار یافت که دو نفر از وزیران کابینه به نام «موسوی‌زاده» وزیر دادگستری و «محمدولی میرزا فرمانفرمائیان» عموی مظفّر فیروز «وزیر مشاور» از طرف دولت مأموریت یافتند که به تبریز رفته با پیشه‌وری «...وزیر یعنی نخست‌وزیر آذربایجان» مقاوله‌نامه‌ای درباره حسن روابط آن دولت محلی با دولت مرکزی ایران تنظیم کنند. بدیهی است این خبر که من و قوام می‌دانستیم بر محور توصیه استالین گردش می‌کرد که قوام کوشش داشت نقطه نظر او را ظاهراً رعایت کند به نحوی که علاوه بر آقا سیدضیاءالدین چند نفر دیگر از قبیل جمال امامی و حسام دولت‌آبادی از زعمای اکثریت آن روز مجلس را هم بازداشت نموده بود و امیدواری داشت که بتواند چنان جلب اعتمادی از سیاست شوروی کند که به زودی ارتش سرخ ایران را تخلیه کند.»1
 

جمال امامی خوئی سناتور و نماینده مجلس ادوار مختلف سنا و شورای ملی
شماره آرشیو: 2-8749-4ع

پی نوشت: