«مصدق پس از تیر 1331 دیگر غیر از مصدق قبل از آن روز بود زیرا وزارت جنگ را هم در اختیار خود گرفت که مقامات انتظامی و ارتشی هم تحت فرمان او بودند و به شاه دیگر کار نداشتند. از آن طرف نیز در مجلس طرح سه فوریتی از طرف فراکسیون نهضت ملی چند روز بعد تسلیم گردید که «اموال قوام‌السلطنه مصادره شود» با این طرح که در محیط بسیار مختنق پارلمانی و مطبوعاتی مورد رسیدگی قرار می‌گرفت،‌ هیچ وکیل مجلس و هیچ روزنامه‌ای مخالفت نکرد جز روزنامه داد که من در یادداشت روزم آن را خلاف قانون اساسی و اصل تفکیک قوا دانسته دخالت قوة مقننه را در قوه قضائیه مخالف اصول مشروطیت اعلام نمودم. آن مقاله چنان مؤثر افتاد که یکی دو نفر از نزدیکان قوام‌السلطنه از جمله عباس‌میرزای اسکندری و باقر پیرنیا با ترس و لرز،‌ محرمانه به منزلم که من همیشه خودم را دور از محل روزنامه نگاه می‌داشتم شبانه آمدند و تشکر کردند و شجاعت مرا که در چنین محیط مختنقی جرأت کردم این حرف صحیح را بزنم،‌ ستودند. من به آنها گفتم:‌ نه تنها من مخالفم بلکه با پسر عمویم سناتور لسانی در این موضوع مذاکره نمودم و او هم با نظر من موافق است و گفت در کمیسیون دادگستری مجلس سنا که عضو آنم با این طرح مخالفت خواهم نمود. البته طرح مزبور چنان‌که انتظار می‌رفت از تصویب مجلس شورا گذشت ولی در مجلس سنا در کمیسیون دادگستری با مخالفت جدی مرحوم لسانی و حتی دکتر متین دفتری،‌ داماد مصدق‌السلطنه بدون اقدام باقی ماند. از قرار معلوم دکتر علی امینی به اتفاق آقاسیدنورالدین الموتی به ملاقات مرحوم لسانی رفته بودند از او در ردّ طرح کمک بخواهند و او گفته بود عقیده اصولی من این است که این طرح مخالف قانون اساسی است.»1
 

شماره آرشیو: 325-288م

پی نوشت: