برای ضربت وارد آوردن به قوام‌السلطنه می‌بایستی از حربه‌ای کاری استفاده شود که دو اثر بزرگ داشته باشد. یکی اینکه روس و انگلیس و آمریکا ببینند برخلاف آنچه که می‌اندیشیدند و انتظار داشتند قوام‌السلطنه نه تنها قوی نیست و نمی‌تواند امنیتی را بگستراند بلکه موجب اغتشاش و بلوا گردیده دوام حکومت او نظم عادی فعلی را هم از بین برده زمینه کشور را برای آرامش پل پیروزی و اجرای برنامه‌های کمک به شوروی در ارسال مهمات جنگی و خواربار سست می‌نماید و ممکن است جاسوسان آلمانی با هم‌دستی ملیون ایران به کارهای خطرناک ضد متفقین پردازند...
«برای ضربت وارد آوردن به قوام‌السلطنه می‌بایستی از حربه‌ای کاری استفاده شود که دو اثر بزرگ داشته باشد. یکی اینکه روس و انگلیس و آمریکا ببینند برخلاف آنچه که می‌اندیشیدند و انتظار داشتند قوام‌السلطنه نه تنها قوی نیست و نمی‌تواند امنیتی را بگستراند بلکه موجب اغتشاش و بلوا گردیده دوام حکومت او نظم عادی فعلی را هم از بین برده زمینه کشور را برای آرامش پل پیروزی و اجرای برنامه‌های کمک به شوروی در ارسال مهمات جنگی و خواربار سست می‌نماید و ممکن است جاسوسان آلمانی با هم‌دستی ملیون ایران به کارهای خطرناک ضد متفقین پردازند. دیگر اینکه ضربت به نحوی به کار رود که قوام‌السلطنه از حیات و امنیت شخصی‌اش بیمناک گردیده احساس نماید که ادامه زندگی‌اش منوط به ترک مقام نخست‌وزیری است، زیرا او از آن کسانی نیست که این‌طوری‌ها از کار صدارت ایران دست بردارد. بدین جهت باید بلوایی در تهران راه انداخت که هر دو منظور را در بر داشته باشد. پس چه کاری بهتر از اینکه با تجهیز عده‌ای از جنوب شهر و ریختن آنها به مجلس به عنوان اینکه نان نداریم و این دولت لیاقت تأمین خواربار ما را ندارد و باید قوام‌السلطنه استعفا دهد و سپس ریختن آنها به خیابان‌ها و چاپیدن مغازه‌های مردم و همچنین ریختن عده‌ای از آنها به خانه مسکونی قوام‌السلطنه و آتش زدن آنجا این نتیجه را به دست آورند.1»
اجتماع مردم در مقابل مجلس شورای ملی به مناسبت کمبود نان (بلوای نان)
شماره آرشیو: 561-8ع
پی نوشت:
1. ابوالحسن عمیدی نوری، یادداشت‌های یک روزنامه‌نگار (تحولات نیم قرن اخیر تاریخ معاصر ایران از نگاه ابوالحسن عمیدی نوری)، به کوشش: مختار حدیدی ـ جلال فرهمند، ج2، تهران: مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، 1384، صص189ـ190.
دریافت صفحه با کد QR