دوشنبه،‌ 14 مرداد 1353
«شرفیابی در نوشهر... شاه پرسید که آیا واکنش عمومی نسبت به کنفرانس رامسر و بهبود برنامه مثبت بوده است؟ پاسخ دادم که مورد استقبال قرار گرفته است اما ارقامی که ما به هم بافته بودیم فراتر از فهم بیشتر آدم‌ها،‌ حتی خود من بود. این‌جور چیزها باید به زبان ساده و عوام‌فهم بیان شود،‌ و تازه آن‌وقت هم بهترین راه قبولاندن آن به مردم، بهبود واقعی شرایط زندگی آنهاست. در حال حاضر تنها چیزی که مردم می‌فهمند این است که تورم مشکل فلج کننده‌ای است و وضع خدمات عمومی اسفناک است...
 
آن‌وقت شاه پرسید که آیا با حمله به گرایش مردم به تنبلی سبب رنجش شده است؟ پاسخ دادم که مردم خیلی خوب می‌دانند که هر چه گفته درست است. او گفت «آدمی که متکی به آراء مردم نباشد،‌ آزاد است که مستقیماً‌ به صلاح مملکت اقدام کند.» من اذعان کردم که ممکن است این دور از حقیقت نباشد،‌ و خاطرنشان کردم که یکی از اعضاء مجلس اعیان انگلیس اخیراً‌ اعلام داشته که برای نجات کشورش از وضع وخیم فعلی به یک شخصیت خودکامه نیاز است. لیکن [روزنامه] تایمز پیشنهاد او را به باد استهزاء گرفته بود. خودکامگی برای کشوری که تجربه دموکراسی را داشته دیگر قابل قبول نیست. شاه پاسخ داد «به عبارت دیگر، آنها هرج و مرج را به اصلاحات ترجیح می‌‌دهند.» من گفتم «کاملاً درست است. برای آنها حتی تیره‌بختی مفرط یا هرج و مرج تا وقتی که آزادی‌شان  دست‌نخورده باقی بماند، ارزش تحمل کردن را دارد. ما در ایران خوشحالیم که اعلیحضرت دیکتاتوری خیرخواه هستند و کاملاً‌ خود را وقف سعادت مردم کرده‌اند. لیکن ممکن است همیشه هم این‌قدر در مورد رهبران‌مان شانس نیاوریم.»1
 

شماره آرشیو: 1789-3ع

پی نوشت: