صبح شنبه در التزام رکاب شاه به مشهد رفتم. سالروز شهادت امام رضا(ع) بود و صحن حرم مملو از جمعیت عزاداران بود... به یاد سال 1314 افتادم که همین صحن شاه تظاهرات علیه رضاشاه بود و مردم از کشف حجاب توسط او به خشم آمده بودند، اما امروز همه اینها فراموش شده است...

تهیه و تنظیم: فرهاد قلی‌زاده
شنبه 27 و یکشنبه‌ 28 اردیبهشت 1348
«صبح شنبه در التزام رکاب شاه به مشهد رفتم. سالروز شهادت امام رضا(ع) بود و صحن حرم مملو از جمعیت عزاداران بود... به یاد سال 1314 افتادم که همین صحن شاه تظاهرات علیه رضاشاه بود و مردم از کشف حجاب توسط او به خشم آمده بودند، اما امروز همه اینها فراموش شده است. اکنون مردم اعمال خشن رضاشاه را بخشیده و فهمیده‌اند که نه برای مقاصد شخصی، بلکه در خیر و صلاح مملکت بوده است.[؟!] اگر دوهزار نفر هم کشته شده بودند این کارها درست بود.[!] همان‌طورکه وقتی خود من هم نخست‌وزیر بودم دستور کشتار مخالفان را در خرداد 1342 دادم. نود نفر جانشان را از دست دادند، ولی این مقدار بی‌اهمیت بود.[!] من مصمم بودم مقاومت کنم؛ چون بقای کشور در میان بود.»1
 

رضاشاه پهلوی هنگام خروج از دانشسرای عالی تهران پس از برگزاری مراسم کشف حجاب
شماره آرشیو: 1981-1ع