پایگاه اطلاع‌رسانی پژوهشکده تاریخ معاصر؛ تعداد کمی از اعضای طبقه پایین شهری به برق، آب لوله‌کشی، یا فاضلاب بهداشتی دسترسی داشتند. اعتیاد، فحشا، و جنایت در حلبی‌آبادهای جنوب تهران و دیگر شهرها رواج کامل داشت. گذشته از این، نرخ بالای مهاجرت روستا به شهر حاکی از آن است که استانداردهای زندگی برای طبقه پایین روستایی از این هم خیلی بدتر بود. یکی از مشاهده‌گران زندگی روستایی در ایران میانه دهه ۱۹۷۰ گزارش می‌دهد: روستاییان با ۴ یا ۵ گرم پروتئین در هفته می‌زیستند و برخی در فضله اسب‌ها جست‌وجو می‌کردند تا جو هضم‌نشده پیدا کنند.*
 

پی نوشت: