احمد متین‌دفتری، که در دوره پهلوی اول تا جایگاه وزیر دادگستری نیز حضور داشت، رویکرد خود و شرایط آن دوره را چنین توصیف کرده است:
من مجبور بودم. آن روزها در برابر مرد مستبد و ناراحتی مثل رضاشاه قرار داشتم که اگر می‌فهمید با کسی رابطه دارم و با کسی خوش‌وبش می‌کنم دچار سرنوشت تیمورتاش و نصرت‌الدوله و داور می‌شدم. من مخصوصا تظاهر به خشونت و بدرفتاری می‌کردم که کمتر کسی با من تماس بگیرد که مبادا دستگاه شهربانی مختاری برایم پاپوش بدوزد ... . در دوره رضاشاه هر دقیقه در اضطراب و نگرانی بودم که مبادا به یک اشاره شاه به زندان بیفتم. من در عین وزارت و صدارت یک موجود بدبختی بودم که هر لحظه در مخاطره زندان و مرگ بودم، به این جهت حق داشتم از اصول انسانیت خارج باشم!¹
 

--------------------------
منبع:
1. موسی فقیه حقانی، یادداشت‌های یک روزنامه نگار (تحولات نیم‌قرن تاریخ معاصر ایران از نگاه ابوالحسن عمیدی نوری)، ج 6، تهران، مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، 1396، ص 638.