تاریخ معاصر - سازمان‌های بی‌اختیار

از اوایل دهه 1960، نخست‌وزیر و کابینه وی به صورت ابزارهای اجرای تصمیم شاه درآمدند و نه کانون‌های مستقل قدرت، یعنی موقعیتی که در دهه 1300 و 1330 از آن برخوردار بود

پایگاه اطلاع‌رسانی پژوهشکده تاریخ معاصر؛ به علت نقش بی‌چون و چرای شاه در تصمیم‌گیری، سازمان‌های حکومتی اختیارات مستقلی نداشتند یا از اندک اختیاری برخوردار بودند. پس از اوایل دهه 1960، نخست‌وزیر صرفا از سوی شاه برگزیده می‌شد و این خلاف حقی بود که قانون اساسی به وی می‌داد؛ از این روی، نخست‌وزیر و کابینه وی به صورت ابزارهای اجرای تصمیم شاه در می‌آمدند و نه کانون‌های مستقل قدرت، یعنی موقعیتی که در دهه 1300 و 1330 از آن برخوردار بود.[1]

امیرعباس هویدا، نخست‌وزیر، در یکی از سلام‌های رسمی در کاخ گلستان، در حال قرائت گزارش خود در حضور محمدرضا پهلوی

امیرعباس هویدا، نخست‌وزیر، در حال قرائت گزارش خود در حضور محمدرضا پهلوی

شماره آرشیو: 769-۱۱ع

پی‌نوشت:

[1] . مارک گازیوروسکی، سیاست خارجی آمریکا و شاه، ترجمه جمشید زنگنه، تهران، نشر رسا، 1371، ص 231.