هارولد ماینور، دبیر سفارت آمریکا در ایران، طی آخرین ما‌ه‌های حضور رضاشاه در قدرت، گزارشی هفتادصفحه‌ای برای سفارت آمریکا تهیه کرده که در بخش نوسازی عصر رضاشاه این‌گونه آمده است:
«او می‌خواست ایران را یک‌شبه مدرن کند و چون هیچ آگاهی و اطلاعی از چگونگی رسیدن به این هدف نداشت، اقداماتش اغلب شتاب‌زده و سطحی بود. اگرچه هدف او نوسازی ایران بود، اما چنان به خارجی‌ها بی‌اعتماد بود که هرگونه ارتباط خود و شهروندانش را با خارجی‌ها قطع کرد. بی‌تابی و بی‌تحملی او در برابر انتقاد، چشم او را به روی حقایق و وضعیت واقعی مردم بست؛ و مشاورانی که یا بی‌کفایت بودند و یا از ترس حقیقت را به او نمی‌گفتند، او را احاطه کردند. حرص و طمع او هم هیچ حد و مرزی نداشت و او به‌تدریج بخش عظیمی از املاک و صنایع کشور را صاحب شد. پس از کنارگیری وی رسما فاش شد که سپرده‌های بانکی او در ایران به میزان 680.000.00 ریال می‌رسد».1
 

 

پی نوشت: