گذار به وضع مطلوب با چشم بسته

هارولد ماینور، دبیر سفارت آمریکا در ایران، طی آخرین ما‌ه‌های حضور رضاشاه در قدرت، گزارشی هفتادصفحه‌ای برای سفارت آمریکا تهیه کرده که در بخش نوسازی عصر رضاشاه این‌گونه آمده است:
«او می‌خواست ایران را یک‌شبه مدرن کند و چون هیچ آگاهی و اطلاعی از چگونگی رسیدن به این هدف نداشت، اقداماتش اغلب شتاب‌زده و سطحی بود. اگرچه هدف او نوسازی ایران بود، اما چنان به خارجی‌ها بی‌اعتماد بود که هرگونه ارتباط خود و شهروندانش را با خارجی‌ها قطع کرد. بی‌تابی و بی‌تحملی او در برابر انتقاد، چشم او را به روی حقایق و وضعیت واقعی مردم بست؛ و مشاورانی که یا بی‌کفایت بودند و یا از ترس حقیقت را به او نمی‌گفتند، او را احاطه کردند. حرص و طمع او هم هیچ حد و مرزی نداشت و او به‌تدریج بخش عظیمی از املاک و صنایع کشور را صاحب شد. پس از کنارگیری وی رسما فاش شد که سپرده‌های بانکی او در ایران به میزان 680.000.00 ریال می‌رسد».1
 

 

پی نوشت: