«لولئین آفتابۀ سفالین و لولئین‌خانه به معنی مستراح عمومی و لولئین‌دار کسی که تصدی پر کردن آفتابه‌ها را بعهده داشته باشد. در این توضیح که لولئین‌خانه‌ها حوض بی‌لبه‌ای وسط حیاطشان داشت و سکو مانند مسقفی در کنار آن که لولئین‌دار با چوب...
«لولئین آفتابۀ سفالین و لولئین‌خانه به معنی مستراح عمومی و لولئین‌دار کسی که تصدی پر کردن آفتابه‌ها را بعهده داشته باشد.
در این توضیح که لولئین‌خانه‌ها حوض بی‌لبه‌ای وسط حیاطشان داشت و سکو مانند مسقفی در کنار آن که لولئین‌دار با چوب بلندی که سرش قلاب نصب شده بود بر روی تشکچه نشسته با آن آفتابه‌ها را پر می‌نمود. کاری که در حد خود خبره‌گی کافی لازم داشت، چه بدست بی‌اطلاع آفتابه از قلاب رها شده غرق می‌گردید.»1
آفتابه لگن میناکاری
شماره آرشیو: 570-1-193ک
پی نوشت:
1. جعفر شهری، گوشه‌ای از تاریخ اجتماعی طهران قدیم، ج1، تهران، معین، 1370، ص54. https://iichs.ir/vdca.anyk49num5k14.html
