با تأسیس دانشگاه تهران، حکومت درصدد بود از اهمیت مدرسههای زیر کنترل روحانیت، که شکل عمده تحصیل در عصر قاجار بود، بکاهد. بعد از تأسیس این نهاد نو، نخبگان و طبقههای متوسط ایران با آهنگی فزاینده به مدرسههای دولتی روی آوردند و در سطوح بالاتر تحصیلی، به دانشگاه تازهتأسیس تهران، مدرسههای فنی، وزارتخانههای گوناگون یا دانشگاههای خارج رفتند. تا تبدیل به بدنه بروکرات رژیم شوند.