[1]. پانیکار،
استعمار پرتغال و جنبش آنگولا، ترجمه محسن پیمان آزاد، تهران، توس، 1350، صص 10-17.
[2]. محمد میرکیایی،
سرگذشت استعمار 1، تهران، سوره مهر، 1402، صص 11-32.
[3]. علیمحمد طرفداری و صدرا عمویی، «تاملی بر علل و انگیزه های هجوم استعمارگران پرتغالی به خلیج فارس و تبعات اقتصادی آن»،
همایش ملی خلیج فارس، ش 8 (1391)، صص 351-353.
[4]. منوچهر راستین، «پایان استعمار پرتغال در آفریقا»،
مسایل جهان، ش 5 (مهر 1353)، صص 13-16.
[5]. مصطفی اسکندری،
شناخت استعمار، تهران، مرکز بین المللی ترجمه و نشر المصطفی(ص)، 1390، ص 26.
[6]. مرضیه بیگی‌زاده و حمید بصیرت‌منش، «چگونگی ظهور و سقوط کشورهای پرتغال، هلند، انگلیس و فرانسه در خلیج فارس»،
همایش ملی خلیج فارس، ش 11 (1395)، ص 62.
[7]. رودلف‌پی متی،
کشور پرتغال، خلیج فارس و ایران صفوی (اکتاایرانیکا)، ترجمه حمیدرضا زیبایی، تهران، بنیاد ایران‌شناسی (وابسته به نهاد ریاست‌جمهوری)، 1399، صص 156-183.
[9]. باقر قدیری اصلی،
سیر اندیشه اقتصادی، تهران، موسسه چاپ و انتشارات دانشگاه تهران، چ دهم، 1387، صص 41-48.
[10]. مرضیه بیگی‌زاده و حمید بصیرت‌منش، همان، صص 63-64.
