«پیمان ورشو به ویتنام داوطلب می‌فرستند»/پیام عارف به شاه/ملاقات در ازمیر/در بغداد/وزیر آموزش و پرورش ایران به ریاست کنفرانس بین‌المللی تعلیم و تربیت انتخاب شد/شبکه مخابراتی وسیع ایران به مناقصه بین‌المللی گذارده می‌شود!/مذاکرات سه‌جانبه ایران، عربستان سعودی و کویت درباره بهره‌برداری از منابع نفت خلیج فارس/فاجعه‌ای که به وقوع نمی‌پیوندد؟!
«پیمان ورشو به ویتنام داوطلب می‌فرستند»
کشورهای کمونیست عضو پیمان ورشو شب گذشته طی یک اطلاعیه رسمی اعلام کردند پیمان ورشو به ویتنام داوطلب می‌فرستد.
ژنرال وان تیو، رئیس‌جمهوری ویتنام جنوبی، نیز پیشنهاد کرد حمله نیروهای زمینی آمریکا و ویتنام جنوبی به ویتنام شمالی فورا آغاز شود.
پیام عارف به شاه
روزنامه «اطلاعات» نوشت: فعالیت‌هایی که با مسافرت عبدالرحمن البزاز، نخست‌وزیر عراق، به ترکیه، در آنکارا برای بهبود روابط ایران و عراق جریان داشت روز پنجشنبه و دیروز در بغداد دنبال شد و با بازگشت آقای حسن الدجیلی، سفیر عراق در ایران، این فعالیت‌ها در تهران ادامه خواهد یافت.
به موازات این فعالیت‌ها، رئیس مجلس سنای ایران و نخست‌وزیر عراق در ازمیر در هتل مشترک محل اقامت خود با یکدیگر در یک ملاقات تصادفی مدت یک ساعت و نیم مذاکره و گفت‌وگو کردند.
ملاقات در ازمیر
رادیو آنکارا در برنامه فارسی دیروز خود خبر داد که نخست‌وزیر عراق، که در حال حاضر از ترکیه دیدن می‌کند، دیروز با آقای شریف‌امامی، رئیس مجلس سنای ایران که ایشان هم در ترکیه به‌سر می‌برد، در ازمیر در هتل محل اقامت خود ملاقات نمود.
آقای عبدالرحمن البزاز، نخست‌وزیر عراق، در مورد این ملاقات به خبرنگاران اظهار داشت: ملاقاتی که با آقای شریف‌امامی، رئیس مجلس سنای کشور دوست و همجوار عراق، ایران صورت گرفت غیر رسمی بود.
نخست‌وزیر عراق افزود: رئیس مجلس سنای ایران دوست عراق می‌باشد و هر دو کشور کوشش می‌کنند که مناسبات دوستانه فیمابین برقرار سازند؛ بدین منظور وزیر امور خارجه ایران به عراق دعوت شده است و احتمال کلی دارد که ایشان دعوت دولت عراق را بپذیرد.
در بغداد
رادیو بغداد گزارش داد که ظهر روز پنجشنبه حسن الدجیلی، سفیرکبیر عراق در تهران، با عبدالرحمن عارف، رئیس‌جمهوری عراق، ملاقات کرده است.
وی در این ملاقات ضمن انجام گفت‌وگوهایی جهت بازگشت به محل مأموریت خویش از رئیس‌جمهوری عراق اجازه مرخصی خواست.
یک ساعت بعد از ظهر امروز، آقای حسن الدجیلی، سفیر عراق در ایران، از سفر بغداد بازگشت.
سفیر عراق برای مذاکره پیرامون روابط دو کشور، روز چهارشنبه 8 تیرماه به بغداد رفته بود.
وی تا بازگشت عبدالرحمن البزاز، نخست‌وزیر عراق، از سفر ترکیه در بغداد ماند تا از نتایج مذاکرات آنکارا پیرامون روابط تهران و بغداد مطلع شود.
آقای حسن الدجیلی امروز هنگام ورود به فرودگاه مهرآباد به خبرنگار ما گفت: من به آینده روابط ایران و عراق بسیار خوش‌بین هستم و از طرف ژنرال عارف، رئیس‌جمهوری عراق، حامل پیامی برای شاهنشاه ایران می‌باشم.
وزیر آموزش و پرورش ایران به ریاست کنفرانس بین‌المللی تعلیم و تربیت انتخاب شد
«یونایتد پرس» 7 ژوئیه از ژنو گزارش داد: آقای دکتر هدایتی، وزیر آموزش و پرورش، امروز به سمت رئیس کنفرانس بین‌المللی تعلیم و تربیت، که در ژنو افتتاح شد، انتخاب گردید.
انتخاب دکتر هدایتی به ریاست کنفرانس را نماینده ترکیه پیشنهاد نمود و نماینده شوروی تأیید کرد.
وزرای آموزش و پرورش و اعضای عالی‌رتبه آموزشی ۸۲ کشور در این کنفرانس که تا تاریخ 25 تیر به طول خواهد انجامید شرکت کرده‌اند.
شبکه مخابراتی وسیع ایران به مناقصه بین‌المللی گذارده می‌شود!
مهندس ستوده، وزیر پست و تلگراف، گفت: یک مناقصه بزرگ بین‌المللی برای احداث شبکه ارتباطات در ایران به مبلغ 260 تومان تا چند روز دیگر از طرف وزارت پست و تلگراف و تلفن منتشر می‌شود و مقدمات کار نصب کارخانه تلفن‌سازی ایران و تلویزیون موقت دولتی تا پایان همین ماه فراهم می‌شود.
وزیر پست و تلگراف اظهار داشت: برای نصب شبکه «میکروویو ایران» یک آگهی مناقصه بین‌المللی به مبلغ 260 میلیون تومان منتشر می‌شود و از طریق نصب این شبکه ارتباطات مملکت با استفاده از سیستم مخابراتی امواج بسیار کوتاه به صورت مدرنی درخواهد آمد.
مقدمات کار نصب کارخانه تلفن‌سازی و تلویزیون دولتی نیز فراهم گردید.
مذاکرات سه‌جانبه ایران، عربستان سعودی و کویت درباره بهره‌برداری از منابع نفت خلیج فارس
از فردا مذاکرات سه‌جانبه ایران، عربستان و کویت پیرامون تعیین حدود فلات قاره سه کشور در خلیج فارس در کپنهاک آغاز می‌گردد و اعضای هیئت نمایندگی ایران به ریاست آقای دکتر یگانه، وزیر مشاور، برای شرکت در جلسات این مذاکرات بامداد امروز عازم کپنهاک شدند.
بنا بر گزارش رسیده از بیروت شیخ صباح احمد الصباح، وزیر خارجه، و کفیل وزارت دارایی و نفت کویت نیز از بیروت به ژنو رفتند تا برای شرکت در مذاکرات ایران و عربستان سعودی درباره حدود فلات قاره به کپنهاک عزیمت کنند.
در مذاکرات سه‌جانبه کپنهاک مسئله کاوش و اکتشاف نفت در منطقه خلیج فارس مطرح و مورد مذاکره قرار خواهد گرفت.
منابع مطلع می‌گویند: کویت اظهار امیدواری کرده است که به‌زودی موافقت‌نامه‌ای بین سه کشور منعقد شود و اختلافات موجود درباره آب‌های ساحلی خلیج فارس، که دارای منابع نفتی است، مرتفع گردد.[1]
فاجعه‌ای که به وقوع نمی‌پیوندد؟!
روزنامه «اطلاعات» در یک یادداشت اقتصادی در شماره امروز نوشت: در کشورهای عقب‌افتاده و فقیر «گندم» ارزش حیاتی بیشتری دارد و غذای اصلی مردم را تشکیل می‌دهد. ایران نیز از چندین سال پیش به گندم خارج نیاز پیدا کرد. افزایش سالانه جمعیت به میزان 5/ 2 درصد از یک طرف و توجه کشاورزان به کشت محصولات پردرآمد از طرف دیگر و شاید تغییرات جوی و نقصان بالنسبه آب در برخی از نقاط کشور مجموعا باعث کمبود تولید «گندم» شد.
برای اینکه مسئله بیشتر روشن شود، از آخرین آمارهای تهیه‌شده استفاده می‌کنیم.
این نکته را نیز باید توجه کرد که آمارهای مزبور قطعی نیست، ولی می‌توان آنها را مقرون به صحت دانست. طبق آمار سال ۱۳۳۹، 4 میلیون و 650 هزار و 870 هکتار از اراضی کشور زیر کشت گندم آبی و 6 میلیون و 705 هزار و 384 هکتار زیر کشت گندم دیم بوده است.
اراضی زیر کشت گندم در حدود 61/4 درصد کلیه اراضی زیر کشت محصولات کشاورزی را تشکیل می‌دهد.
به طور تقریب نصف جمعیت روستایی ایران تمام یا قسمتی از وقت خود را به کشت و برداشت محصول گندم می‌پردازند.
از نظر تغذیه «نان» مهم‌ترین غذای اکثریت مردم کشور ما را تشکیل می‌دهد و در بسیاری از نقاط «نان» تنها ماده غذایی به‌شمار می‌رود و قسمت عمده هزینه خانواده‌های کم‌درآمد را خرید نان به‌وجود می‌آورد.
یک خانوار روستایی 23 درصد از کل هزینه خود را صرف تهیه نان می‌کند. این رقم برای یک خانوار شهری به 12/2 درصد تقلیل می‌یابد.
مصرف سرانه گندم، یعنی میزان مصرف گندم هر فرد ایرانی، به طور متوسط و روی هم 140 کیلوگرم برآورده شده است. در سال 1343 میزان محصول گندم کشور در حدود دو میلیون و 622 هزار و 575 تُن بود و در این سال 676 هزار تُن گندم نیز وارد کشور گردید.
با این ترتیب میزان مصرف در سال 1343 تقریبا سه میلیون و 298 هزار و 575 تُن برآورد شده است.
همان‌طور که اشاره شد، با توجه به اینکه قسمت اعظم گندم تولیدی کشور در اراضی بدون آب و به صورت دیم تولید می‌شود، لذا بارندگی و باران نقش اساسی را در افزایش تولید گندم ایران بازی می‌کند. ایران سالیانه به طور متوسط به ۵۰۰ تا 600 هزار تُن گندم خارجی نیاز دارد. اگر گندم وارداتی را با کلیه مخارج به طور متوسط تُنی ۷۰۰۰ ریال حساب کنیم، سالیانه بین ۳۵۰۰ تا 4200 میلیون ریال سرمایه و ارز ما خارج می‌شود، حالا توجه بفرمایید که اگر در سال ۱۳۵۰ گندم مورد احتیاج کشور چهار میلیون و 363 هزار و 261 تُن و در سال 1360 حداقل پنج میلیون و 419 هزار و 696 تُن باشد، میزان سرمایه و ارزی که از کشور برای تأمین کمبود گندم به خارج خواهد رفت چه رقم سرسام‌آور و وحشتناکی را تشکیل خواهد داد. پس چه باید کرد؟ آیا نباید به فکر رفع این مشکل که شاید تا سال 1350 به فاجعه‌ای خواهد انجامید بود؟
مشکل بزرگ، کمی میزان محصول در واحد سطح است. در کشت گندم، وسایل کهنه و قدیمی به‌کار می‌رود، از کود شیمیایی، که امروزه ثمربخش‌ترین ماده حیاتی تغذیه و رشد گیاه است، استفاده نمی‌شود، آفت به قسمتی از محصول لطمه می‌زند، در برداشت گندم اصول جدید و وسایل مدرن به‌کار نمی‌رود و به همین جهت مقداری از محصول به لانه مورچه می‌رود و گرفتار موش صحرایی و دیگر مزاحمین می‌شود.
در ایران بازده گندم در زراعت آبی هر هکتار 1182 کیلو و در اراضی دیم هر هکتار 482 کیلوگرم است، اما در آمریکا میزان تولید در هکتار 1610 کیلو، در دانمارک 4180 کیلو، بلژیک ۳۹۸۰ کیلو و سوئد 3770 کیلو می‌باشد.
تهیه‌کنندگان و مجریان برنامه‌های عمرانی از مدتی قبل به این مسئله مهم توجه کردند. آنها ضرورت و فوریت اقدامات وسیعی را در این زمینه تشخیص دادند و برنامه‌ای طرح‌ریزی کردند که خوشبختانه بلافاصله به مرحله اجرا درآمد و تا امروز موفقیت‌هایی نیز نصیب آن شده است و تا چند سال دیگر دست نیاز ما به سوی گندم بیگانه دراز نخواهد شد و از بروز فاجعه‌ای بزرگ جلوگیری به عمل خواهد آمد.[2]
[2]. همان، ص 8. به‌رغم برآورد این یادداشت نه تنها واردات گندم در سال‌های بعد کاهش پیدا نکرد که به مدد سیاست‌های غلط رژیم پهلوی به چندین برابر دهه 1340 رسید. یکی از نکات قابل تأمل در موضوع تجارت خارجی رژیم پهلوی، چوب حراج این رژیم بر امنیت غذایی کشور است، به‌طوری که واردات پنج محصول کشاورزی طی سال‌های 1343 تا 1355 رشد بسیار چشمگیری داشته است که در بین آنها، میزان واردات گندم بسیار جای تأمل دارد. رژیم پهلوی در حالی در سال 1341 اصلاحات ارضی را در روستاهای کشور اجرا کرد که پس از آن میزان واردات گندم با رشد حدود 4 برابری به 1/5 میلیون تن در سال 1355 رسید. همچنین ایران تا دهه 1340 صادرکننده برنج، گوشت و محصولات لبنی بود، اما با اجرای ناقص اصلاحات ارضی و جایگزین نکردن سیستم جدید به جای سیستم ارباب و رعیتی در روستاها، هم به واردکننده محصولات عمده کشاورزی تبدیل شد و هم با هجوم دهقانان به حاشیه شهرهای کشور، مشکلات زیادی در قالب حاشیه‌نشینی، رشد حلبی‌آبادها و زاغه‌نشینی را ایجاد کرد و برای انقلاب اسلامی به یادگار گذاشت.
