... حسین اشراقی به مسئله خروج خمینی از عراق پرداخت و گفت: «... چندی پیش ما محرمانه با مقامات عراقی تماس گرفتیم و به آنها یادآور شدیم که حضور شخصی به نام خمینی در داخل کشور عراق ــ که دائم مشغول تحریک علیه رژیم ایران است ــ به طور کلی با روح دوستی و روابط صمیمانه همسایگی ایران و عراق مغایرت دارد...
یکشنبه 8 اکتبر 1978 [16 مهر 1357]
"... حسین اشراقی به مسئله خروج خمینی از عراق پرداخت و گفت: «... چندی پیش ما محرمانه با مقامات عراقی تماس گرفتیم و به آنها یادآور شدیم که حضور شخصی به نام خمینی در داخل کشور عراق ــ که دائم مشغول تحریک علیه رژیم ایران است ــ به طور کلی با روح دوستی و روابط صمیمانه همسایگی ایران و عراق مغایرت دارد. که البته عراقی‌ها هم چون خودشان از ثمرات سخنان خمینی علیه نظام سوسیالیستی و غیر مذهبی حاکم بر عراق در هراس بودند، به فوریت در صدد جلب رضایت ما برآمدند. و با ایجاد محدودیت‌هایی برای خمینی و طرفدارانش سبب شدند که خمینی عکس‌العمل نشان دهد و آماده ترک عراق شود...».1"2
امیرخسرو افشار قاسملو وزیر خارجه ایران (۵ شهریور– ۱۷ دی ۱۳۵۷)
و سفیر ایران در انگلیس از (48-1352)
شماره آرشیو: 4624-288م
پی نوشت:
1.علاوه بر تماس‌های محرمانه مقامات رژیم شاه با حکومت عراق، ملاقات‌های امیرخسرو افشار با وزیر خارجه عراق در نیویورک نیز طرح توطئه را کامل کرد و در نهایت باعث شد که امام خمینی تصمیم به مهاجرت از عراق بگیرند. آن‌طور که از امیرخسرو افشار نقل شده، وی در پایان سومین دور مذاکراتش با وزیر خارجه عراق در نیویورک به همراهانش گفت: «... با فراهم کردن مقدمات اخراج خمینی از عراق بزرگترین خدمت را به شاهنشاه آریامهر کردم» (کتاب «دو سال آخر» گردآوری: هـ. موحد، چاپ 1363 امیرکبیر، صفحه 184). ویلیام سالیوان (سفیر آمریکا در تهران) نیز در کتاب خاطرات سفارتش می‌نویسد: »... شریف امامی این‌طور استدلال می‌کرد که: در صورت اخراج خمینی از عراق، او قادر به ادامه تماس با مخالفان رژیم نخواهد بود... و هنگامی که این نقشه عملی شد و آیت‌الله خمینی از عراق به پاریس رفت، شریف امامی به من (سالیوان) و سفیر انگلیس گفت: خمینی به محض ورود به پاریس از خاطره‌ها محو و فراموش خواهد شد...» (کتاب «مأموریت در ایران» ترجمه محمود شرقی، چاپ 1361، انتشارات هفته، صفحه 118). ـ مترجم.
2. پرویز راجی، خدمتگزار تخت طاووس، ترجمه: ح.ا.مهران، انتشارات اطلاعات، چاپ اول: 1364، صص276-277. https://iichs.ir/vdcg.t9nrak9txpr4a.html
