از اواخر قاجاریه با سفر شاهان به اروپا و تأثیرپذیری از غرب، تجددطلبی ظاهری در دربار ایران رو به افزایش گذاشت تا اینکه سلطنت پهلوی در ایران مستقر شد و حکومت پهلوی زمینه‌های آن را فراهم کرد. رضاشاه پس از مراجعت از سفر ترکیه تصمیم قاطع به اجرای قانون کشف حجاب گرفت و در خرداد 1314 به طور رسمی از هیئت دولت درخواست نمود که دستورالعملی در تبدیل کلاه پهلوی به کلاه شاپو و رفع حجاب زنان صادر کند و پس از آن در 17 دی ماه 1314 به طور علنی کشف حجاب را اعلام نموده و این روز را روز آزادی زن نامید.
اسناد موجود فاصله تاریخی سالهای 1314 تا 1321 را در برمی‌گیرد.
این اسناد حاکی از مخالفتهای اهالی لار، هریس، یزد، مشهد و کرمانشاهان است و بیانگر اقدامات دولت به منظور مجازات متخلفین و سرپیچی از اجرای منع حجاب و دستور جلب آنان به محاکم صالحه می‌باشد و اعمال تنبیهاتی چون منتظر خدمت نمودن کارکنان دولت به دلیل عدم حضور همسرانشان بدون حجاب در جشنها و مجالس مختلف است، که حتی اقدام به توقیف روزنامه‌های مخالف نموده. ناگفته نماند که گروههای مختلف از قبیل « جوانان پیرو قرآن» و افرادی چون سید محمد کمره‌ای از شهرهای مختلف از حسن اسفندیاری رئیس مجلس شورای ملی خواستار ممانعت از تعرض مأمورین شهربانی به حجاب زنان شدند و تأکید بر اهتمام بیشتر به احکام و قوانین اسلام، جلوگیری از اشاعه منکرات و اعلان رسمی آزادی حجاب را مانند سایر کشورهای اسلامی داشتند.
iichs.ir/vdch.znxt23nxwftd2.html
