سیاست آموزشی رضاشاه، تکمیل‌کننده پروژه دین‌زدایی و میهن‌پرستی افراطی او نیز بود. رضاشاه درصدد بود مسیر توسعه کشور را از طریق پرورش نخبگانی که تحصیلات غربی داشتند فراهم کند؛ نخبگانی که قرار بود بسیاری از پست‌ها و مشاغل کلیدی سنتی و جدید را که بخشی از آنها در اختیار روحانیان بود تصاحب کنند. در مجموع با اتخاذ این سیاست حدود 640 نفر دانشجو طی شش سال به خارج اعزام شد
