در ارتباط با ویژگی‌های نمایندگان مجلس در دوره پهلوی اول، فخرالدین عظیمی چنین می‌نویسد: بسیاری از نمایندگان مردان مطیع و بی‌اراده‌ای بودند که به‌آسانی تحت نفوذ قرار می‌گرفتند و دچار وسوسه‌های مختلف می‌شدند
پایگاه اطلاعرسانیپژوهشکده تاریخ معاصر؛ در ارتباط با ویژگی‌های نمایندگان مجلس در دوره پهلوی اول، فخرالدین عظیمی چنین می‌نویسد: بسیاری از نمایندگان مردان مطیع و بی‌اراده‌ای بودند که به‌آسانی تحت نفوذ قرار می‌گرفتند و دچار وسوسه‌های مختلف می‌شدند. بیشترشان فرصت‌طلب‌های علاج‌ناپذیری بودند که درک کافی از مسئولیت‌های مدنی خود و معنای پارلمانتاریسم نداشتند. نمی‌توانستند منافع ملی را تشخیص دهند و غالبا منافع خصوصی و محلی خود را منافع ملی به‌حساب می‌آوردند. بسیاری از ایشان اشخاص کم‌سوادی بودند که نه می‌دانستند حقوق و وظایفشان چیست و نه از پیچیدگی‌های اقتصاد یا مشکل‌های اجتماعی ـ اقتصادی چیزی سر درمی‌آوردند. آنان مثل سایر نخبگان حاکم، پیش از آنکه دست به کاری بزنند حساب می‌کردند که آیا آن کار به سود آنی و آتی خودشان و همچنین بستگان و دوستان و حامیان و متحدانشان هست یا نه... . اکثریت ایشان فرصت‌طلبان ثابت‌قدمی بودند که گفتارشان با کردارشان چندان نمی‌خواند.... 1
جمعی از نمایندگان دوره هشتم در یکی از جلسات رسمی مجلس شورای ملی
شماره آرشیو: 4675-4ع
پی نوشت:
1. فخرالدین عظیمی، بحران دموکراسی در ایران، تهران، مرکز نشر دانشگاهی، 1371، ص 47. https://iichs.ir/vdcaaon6.49noy15kk4.html
