کمبود آب شُرب یکی از مشکلات اساسی مناطق محروم کشور و حتی پایتخت بود، کمبود آب تا بدان جا مردم را آزار می‌داد که گاهی برای اهالی یک منطقه بزرگ و وسیع، یک شیر آب و آن هم برای چهار ساعت تعیین شده بود و مردم می‌بایست برای استفاده از آب به صف ایستاده و گاهی زد و خوردهای سنگینی در این صف‌ها روی می‌داد
کمبود آب شُرب یکی از مشکلات اساسی مناطق محروم کشور و حتی پایتخت بود، کمبود آب تا بدان جا مردم را آزار می‌داد که گاهی برای اهالی یک منطقه بزرگ و وسیع، یک شیر آب و آن هم برای چهار ساعت تعیین شده بود و مردم می‌بایست برای استفاده از آب به صف ایستاده و گاهی زد و خوردهای سنگینی در این صف‌ها روی می‌داد. روزنامه «اطلاعات» در صفحه حوادث شماره 22 اردیبهشت 1343 یکی از این درگیری‌ها را روایت می‌کند:
عصر دیروز بین دویست تا سیصد نفر زن و مرد و بچه بر سر استفاده از آب شیر فشاری منحصربهفرد یک محله نزاع خونینی درگرفت که پلیس برای جلوگیری از ادامه زد و خورد ناچار به تیراندازی هوایی شد و چون مؤثر واقع نشد و پاسبان نیز مورد حمله یکی دو نفر قرار گرفته بود، دو تیر دیگر نیز شلیک کرد. در این حادثه نزدیک ده نفر با ضربات چاقو و مشت و لگد مجروح شدند و دو نفر نیز مورد اصابت گلوله قرار گرفتند که جراحات آنها شدید نیست.
در خیابان پارک که بین نازی‌آباد و یاخچی‌آباد قرار دارد، از طرف شهرداری یک شیر آب نصب شده که مورد استفاده اهالی می‌باشد که صبح‌ها دو ساعت و بعد از ظهرها دو ساعت آب دارد و چون شیر آب منحصربهفرد این محله می‌باشد، در مدت چهار ساعت روز عده کثیری برای بردن آب به سر شیر می‌آیند. عصر دیروز مطابق معمول عده زیادی که اغلب آنها زن بودند برای بردن آب آمده بودند و به صف ایستاده بودند. در این موقع بین یک زن و یک مرد بر سر نوبت آب اختلافی درگرفت و مرد، چادر زن را از سرش کشید. زن فریادی کشید و با صدای فریاد او عده‌ای از بستگان وی که در همان حوالی بودند به کمکش آمدند و کسانی که در انتظار آب بودند به دو دسته تقسیم شدند و با مشت و لگد و بعضی از آنها نیز با چاقو به جان هم افتادند.[1]
خبرنگار ما سپس با چند تن از اهالی محل درباره علت اصلی این زد و خورد صحبت کرد. آنها گفتند: ما هر روز دچار این بلا هستیم؛ زیرا این شیر آب تنها شیر آبی هست که در این محله پرجمعیت قرار دارد و تازه روزی چهار ساعت هم بیشتر کار نمی‌کند. نظیر این زدوخوردها البته محدودتر هرروزه در این محله تکرار می‌شود؛ زیرا مردم در بی‌آبی می‌سوزند و در مقابل تنها شیر آب این همه ازدحام می‌کنند.
