برخورد شاهانه

امروز «پرویز مینا» را به صف ناهار در سفارتخانه دعوت کردم. و او که مردی است بسیار ملایم و به آرامی سخن می‌گوید، موقع صحبت کردن نشان داد که فوق‌العاده پریشان خاطر است. مینا دلیل عمده ناراحتی خود را جریان کنفرانس اخیر اوپک در قطر می‌دانست و معتقد بود: «... محاسبات نشان می‌دهد که اگر 15 درصد به قیمت نفت صادراتی اوپک افزوده شود، حدود 10 درصد از صادرات نفت کاسته خواهد شد، که این مقدار برای ایران تقریباً به کاهش صادرات 300 هزار بشکه در روز منجر می‌شود. و ظاهراً هم اهمیتی ندارد، چون افزایش قیمت بخوبی می‌تواند کاهش صادرات را جبران کند. ولی حقیقت چیز دیگری است. به این شکل که: در بین کشورهای عضو اوپک، ونزوئلا مشتریان بخصوصی دارد. برای عراق اصلاً مهم نیست که چقدر به مشتریهایش تخفیف بدهد، کویت هم آنقدر پول دارد که به هیچوجه توجهی به بالا و پائین رفتن قیمت و میران صادرات نفت نشان نمی‌دهد. و در این میان، فقط ایران است که کاهشی به مراتب بیشتر از آنچه پیش‌بینی شده در صادراتش بوجود خواهد آمد... و حالا مسأله اینجاست که ما جریان کنفرانس قطر را برای مردم ایران بعنوان یک پیروزی بزرگ تبلیغ کرده‌ایم، ولی خدا می‌داند که بعد از مدتی دیگر، موقعی که صورتحسابهای فروش نفت وصول شد چه مصیبتی پیش خواهد آمد...».

پرویز مینا می‌گفت: «تصمیم داشتم واقعیت امر را طی گزارشی به اطلاع شاه برسانم، ولی هویدا مرا احضار کرد و تذکر داد که: شاه بقدری از این مسأله آزرده خاطر است که حاضر نیست حتی یک کلمه راجع به آن بشنود، و بعد از آن گفت: عبدالمجید مجیدی (رئیس سازمان برنامه) که چند روز پیش همین مسأله را با شاه در میان نهاده بود، از او جمله «خفه شو!» را تحویل گرفت...».1

عبدالمجید مجیدی روبه‌روی محمدرضا پهلوی
شماره آرشیو: 820-754و

پی نوشت:
1. پرویز راجی ، خدمتگزار تخت طاووس، ترجمه: ح.ا.مهران، انتشارات اطلاعات، چاپ اول: 1364، صص45ـ46. https://iichs.ir/vdch.vnkt23nk6ftd2.html

وقتی که مسیر مرجعیت در ایران تغییر کرد

مبنای تاریخی ـ فکری امام در مخالفت با لایحه دولت اسدالله علم

اولین لرزه‌های انقلاب اسلامی

مشارکت آری؛ ابزارانگاری خیر

چرا امام خمینی نوروز سال 42 را عزای ملی اعلام کرد؟