تهیه و تنظیم: مریم‌السادات حسینی
«در روز ۳ شهریور ۱۳۲۰ متفقین به ایران حمله کردند و به مدت یک هفته، شهرهای شمالی و غربی و جنوبی ایران از چندین جهت مورد تهاجم همه‌جانبه
ارتش سرخ شوروی و ارتش بریتانیا قرار گرفت؛ همچنین نیروهای شوروی به بمباران شهرهای شمالی و شمال غربی ایران پرداختند. روز 6 شهریور محمدعلی فروغی هنگام تشکیل کابینه خود در مجلس، درحالی‌که کشور توسط متفقین اشغال شده و در حال بمباران بود، دستور ترک مقاومت می‌دهد: "به‌طوری که به خوبی آگاهی دارید دولت و ملت ایران صمیمانه طرفدار صلح و مسالمت بوده و می‌باشد. برای اینکه این نیت تزلزل‌ناپذیر کاملا بر جهانیان مکشوف گردد در این موقع که از جانب دو دولت شوروی و انگلستان اقدام به عملیاتی شده که ممکن است موجب اختلال صلح و سلامت گردد، دولت به پیروی نیات صلح‌جویانه اعلیحضرت همایون(!) به قوای نظامی کشور هم‌اکنون دستور می‌دهد که از هرگونه عملیات مقاومتی خودداری نمایند تا موجبات خونریزی و اختلال امنیت مرتفع شود و آسایش عمومی حاصل گردد".»1
