رجبعلی منصور

رجبعلی منصور ملقب به منصورالملک سال 1265 در تهران متولد شد. او که فارغ‌التحصیل مدرسه سیاسی بود در 1286 با سمت مترجم در وزارت امور خارجه استخدام شد و تا 1300 که منصور به وزارت داخله رفت ریاست ادارات مختلف در امور خارجه ازجمله کارگزینی شعبه تجارت، اداره انگلیس و همچنین معاونت و کفالت آن وزارتخانه را عهده‌دار بود.

علی منصور در وزارت داخله ابتدا به معاونت و سپس به کفالت وزارت کشور رسید و در 1306 به استانداری آذربایجان منصوب شد و در 1308 هنگام نخست‌وزیری مخبرالسلطنه هدایت به وزارت کشور دعوت و در ترمیم کابینه به وزارت راه منصوب شد و تا 1314 در دولتهای ذکاءالملک فروغی و محمود جم در همین سمت باقی ماند.

در بهمن 1314 در مقام وزیر راه به جرم ارتشاء و اخذ پانزده هزار تومان رشوه برکنار شد و تحت تعقیب قرار گرفت ولی از اتهامات وارده تبرئه و تا سه سال پس از آن منصبی به او داده نشد و از 1317 تا 1319 در دولتهای جم و متین دفتری به وزارت صناعت (پیشه و هنر) رسید و در تیر ماه 1319 به نخست‌وزیری منصوب شد. دوران نخست‌وزیری منصور مصادف با جنگ بین‌الملل دوم و بحران و کشمکشهای مابین ایران و متفقین بود، در شهریور 1320 با ورود متفقین به ایران از نخست‌وزیری کناره گرفت.

بعد از شهریور 1320 مدتی استاندار خراسان و آذربایجان بود تا مجدداً در 1329 به نخست‌وزیری منصوب شد که بعد از مدت کوتاهی جای خود را به سپهبد رزم‌آرا داد و به عنوان سفیر در کشورهای ایتالیا، ترکیه و واتیکان مشغول به خدمت شد.

بعدها حسنعلی منصور فرزند وی به نخست‌وزیری منصوب شد، رجبعلی منصور در آذر 1353 درگذشت. https://iichs.ir/vdcc.sqsa2bqxola82.html

نشست رونمایی از کتاب «شاهنامه‌ای برای شاه» برگزار می‌شود

«بسیج، نماد ایثار در دوران دفاع مقدس» در آیینه تصاویر

جریان‌هایی که به وزیر اقتصاد ملی دولت مصدق پشت کردند

شیخ مرتضی آشتیانی

شکار چریک