تهیه و تنظیم: فرهاد قلی‌زاده
سه‌شنبه 16 اردیبهشت 1349
«... یک قرار ناهار با عجله... سپس به فرودگاه رفتم تا از شاه استقبال کنم. رأس ساعت 3 با روحیه خوب وارد شد. با هلیکوپتر به کاخ نیاوران رفتیم. شهبانو از ما استقبال کرد و عذر خواست که نتوانسته به فرودگاه بیاید.
... یادآوری کردم که گروهی از کردهای نقشبندی پذیرفته‌اند که به عنوان مهاجر به عراق "فرار" کنند. وقتی به آنجا برسند قطعا سپهبد
بختیار با آنها تماس خواهد گرفت که در آن صورت بدا به حالش. شاه اعتراف کرد که ما توانسته‌ایم در خانه بختیار نفوذ پیدا کنیم، هرچند مأمورین ما هنوز موفق به اجرای نقشه خود نشده‌اند. با وجود این، با طرح من در ارتباط با کردها موافقت کرد. میزان اعتمادی که به من نشان می‌دهد، حقیقتا مرا شرمنده می‌کند.»1
