در دوره محمدرضا پهلوی برای شبیهسازیِ هرچه بیشتر ایران به نظامهای غربی، برنامهریزی برای توسعه در دستور کار قرار گرفت و تا سال 1356، پنج برنامه توسعه ارائه و اجرا شد، اما در این سال، رژیم پهلوی با نقد وضع موجود، کوشید برنامه ششم عمرانی را با جرحوتعدیلهایی ارائه کند، اما این برنامهها به دلیل بلندپروازیها، عوارضی داشت که جامعه را دچار بحران کرد