پایگاه اطلاع‌رسانی پژوهشکده تاریخ معاصر؛ سطح زندگی طبقه بالا با طبقات پایین شهری و روستایی تباین شدیدی داشت. میزان بیشتر استانداردهای بهداشتی، تغذیه، و آموزش در ایران در دهه ۱۹۷۰ پایین‌تر از میانگین همه کشورهای در حال توسعه بود.
بررسی دقیقی از شرایط زندگی کوچندگان فقیر در جنوب تهران در دهه ۱۹۷۰ زندگی نکبت‌بار و نومیدانه‌ای را تصویر می‌کند. از ۳۷۸۰ خانوار کوچ‌کرده فقیر مورد بررسی، ۱/ ۵۵ درصد در کپرها و آلونک‌ها، ۹/ ۳۲ درصد در کوره‌های فعال یا غیرفعال آجرپزی، ۹/ ۸ درصد در چادر، و تعداد کمتری در گورستان‌ها با «مسکن‌های غارمانند» از جمله پناهگاه‌هایی که در گودال‌های عظیم و بدبوی زباله ساخته شده بود زندگی می‌کردند.*
