پایگاه اطلاع‌رسانی پژوهشکده تاریخ معاصر؛ «از بدبختی‌های دوره سابق (دوره رضاشاه) یکی این بود که قدرت ارتش قدرت قانون را به مرور به قدری ضعیف کرده بود که از قانون اثری نبود. هر سال در میهمانی‌های شب سوم اسفند چه در مرکز و چه در ولایات این آیه تکرار می‌شد: حکومت را ما یعنی قدرت نظام به‌وجود آوردیم و هرچه هست از ماست. این فکر به قدری در دماغ فرماندهان و سران ارتش ریشه دوانده و بزرگ شده بود که هرگاه در میان آنان یکی پیدا می‌شد که روح آزادی‌خواهی و عدالت‌طلبی او مخالف این سنخ تفکر بود، دستش از کار کوتاه می‌گردید و هرگاه احساسات او زیاد طغیان می‌کرد خلع درجه و از ارتش اخراج می‌شد.»
1
