پایگاه اطلاع‌رسانی پژوهشکده تاریخ معاصر؛ در سال 1353، 45 خانواده در ایران 85 درصد شرکت‌هایی را که سود ناخالص بیش از صدمیلیون ریال داشتند، کنترل می‌کردند. بخشی از این خانواده‌ها، گروهی از کارمندان دولتی بودند که توانستند از طریق پس‌انداز یا فساد اداری، پول‌های هنگفتی گرد آوردند. این گروه جزء لاینفک مستخدمان دولت ایران بودند. جزئیات چگونگی گردآوری پول از این طریق توسط کارمندان دولتی که نظامی و غیرنظامی را در بر می‌گیرند، در دست نیست، ولی تردیدی نیست که فساد در ایران عصر پهلوی دوم یک پدیده فراگیر بود.
[1]
