پایگاه اطلاع‌رسانی پژوهشکده تاریخ معاصر؛ «ضعف امنیت اقتصادی، دیدگاهی را در میان سرمایه‌داران، برخی فعالان اقتصادی و به‌ویژه نوکیسه‌ها تقویت کرده بود که تنها در پیوند با خانواده پهلوی امنیت شغلی و مهم‌تر از آن دستیابی به امتیازات و تسهیلات اقتصادی امکان‌پذیر است و به همین منظور تلاش‌های بسیاری برای شریک‌سازی خاندان پهلوی در طرح‌ها و فعالیت‌های تجاری و اقتصادی در این دوره صورت می‌گرفت. بسیاری از افراد ذی‌نفوذ نیز با متوسل شدن به صاحبان قدرت از نظام بانکی به عنوان ابزاری برای افزایش سرمایه بهره می‌بردند؛ برای نمونه بانک بیمه بازرگانان با سرمایه پانزده تا بیست میلیون تومانی در حدود پانصدمیلیون تومان پول از مردم گرفته بود، اما مدیران این بانک بخش زیادی از این منابع را خرج خودشان کرده بودند و تعداد زیادی از افراد سرشناس که در سطوح بالا بودند از جمله
پرویز ثابتی یا افرادی که در ساواک حضور داشتند در آن دخیل بودند و دستشان به این سوءاستفاده از منابع مالی آلوده بود».
[1]
