[1]. مجید صنعتی‌نیا فرزند حسین، در سال 1321 در کرمان به دنیا آمد. یکی از منابع ساواک درباره رابطه وی با امیرتوکل کامبوزیا چنین نوشته است: اینجانب در روز پنجشنبه مورخه 9 /9 /1349 به داخل گرمابه اطلس رفتم؛ مشاهده نمودم که آقای صنعتی با جوانی که بعدا معلوم شد پسرش می‌باشد بحث می‌کند. پدر به پسر می‌گفت: تو از حدود من خارج هستی؛ زیرا تو خمینی‌دوست هستی ... در جواب پسرش گفت: من برای همیشه و همه جا به همین نحو که می‌بینی هستم... . پدر نام‌برده ناراحت شد و به من گفت: این پسرم است و شخصی به نام آقای کامبوزیا او را فریب داده و نواری هم از گفته‌های آقای خمینی به او داده تا در منزل به وسیله ضبط صوت گفته‌های آقای خمینی را بنویسد...
در اسناد ساواک گاها از صنعتی‌نیا به نام‌های صنعتی یا صنعی یاد شده است که درست نیست.
به نقل از پرونده انفرادی مجید صنعتی‌نیا در ساواک.
[2].
امیرتوکل کامبوزیا به روایت اسناد ساواک، ص 59.
[3]. مصطفی قلی رام مشهور به انتخاب‌الملک به سال 1277 در مشهد متولد شد. تحصیلات را در زادگاه به پایان برد. در تهران زبان فرانسه را آموخت و برای ادامه تحصیل راهی اروپا شد. شغل دولتی را از وزارت فوائد عامه شروع، زمانی در وزارت دارایی و از خواص داور شد. در سال 1319 رئیس اداره کل کشاورزی و سپس منشی هیئت وزیران و در سال 1320 شهردار تهران شد. مدتی نایب‌التولیه آستان قدس رضوی و در سال 1330 به وزارت کشور معرفی گردید. در انتخابات دوره هیجدهم رئیس انجمن نظارت انتخابات تهران بود. وی در سال 1334 استاندار خراسان شد؛ مدتی هم استاندار فارس بود. رام در دوره دوم مجلس سنا، انتخاب شد و تا دوره پنجم نمایندگی این مجلس را داشت. او در سال 1360 در تهران درگذشت.
رام از چهره‌های بنام فراماسون‌ها بود. در میان نمایندگان مجلس سنا وی در کنار
شریف‌امامی، امیرحسین خزیمه اعلم، محسن خواجه‌نوری، ناصر یگانه و... بود.
اسناد فراماسونری در ایران، ج 1، تهران، مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی، 1380.
[4]. عبدالعظیم ولیان فرزند «بابا» در سال 1303 در تهران به دنیا آمد. وی از جمله عناصر محوری در کابینه امیرعباس هویدا و صاحب نقش در اجرای اصلاحات ارضی در دوران وزارت و همچنین از عوامل اصلی تخریب اطراف حرم مطهر امام رضا(ع) در مشهد در سمت استاندار خراسان بود.
ولیان بعد از ورود به ارتش، دوره افسری را در دانشکده افسری در مهرماه 1326 هنگامی که 24 سال داشت، به پایان برد و برای آموزش دوره رسته‌ای به دانشکده توپخانه آمریکا اعزام شد و بعد از پایان دوره، در سال 1335 بعد از مدتی برای گذراندن دوره عالی رسته‌ای توپخانه از طریق ارتش دوباره به آمریکا عزیمت کرد و در سال 1341 دوره یادشده را پشت سر گذارد.
او در کنار آموزش‌های نظامی توپخانه‌ای موفق شد لیسانس خود را در رشته علوم سیاسی در دانشکده حقوق دانشگاه تهران اخذ کند و در دوران خدمت در یگان‌های لشکری حضور یابد و در ارتش به سمت‌هایی همچون فرماندهی واحدهای توپخانه و تا حد معاونت گردان و سپس بازرسی نظامی لشکر 5 و آجودان فرماندهی سپاه 5 جنوب و بعد از آن هم رئیس شعبه قوانین اداره یکم ستاد بزرگ ارتش‌داران دست یابد.
ولیان به عنوان وزیر اصلاحات ارضی و پس از اعلام ختم اصلاحات ارضی و انحلال وزارتخانه یادشده، در سمت وزیر تعاون و امور روستایی در کابینه حضور داشت.
دوستی و رابطه او با ساواک موجب شده بود پس از انتصاب به مقام وزارت، برخی از مقامات ساواک و در رأس آن
نصیری به او تبریک گویند.
در دوره وزارت متناسب با اشتغال در امر اصلاحات ارضی، علاوه بر عضویت در دفتر سیاسی حزب، در رأس کمیته کشاورزی حزب ایران نوین نیز قرار داشت و به مقام آجودان کشوری شاه هم رسید.
ولیان در دوره وزارت به عنوان فردی فریبکار، دروغگو، فحاش، مال اندوز و اختلاس‌کننده معرفی شده است.
رک:
رجال عصر پهلوی، ج 5، مرکز بررسی اسناد تاریخی، بخش مقدمه، صص 21ـ25.
[5]. غلام‌رضا نیک‌پی به روایت اسناد ساواک، ص 39.
[6].
حجت‌الاسلام حاج شیخ احمد کافی به روایت اسناد ساواک، ص 101.
[7]. جهانشاه صالح فرزند محمدحسن در سال ۱۳۸۳ش، در کاشان به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی را در دبستان علمیه کاشان گذراند و دوره متوسطه را در کالج آمریکایی تهران شروع کرد و در آمریکا خاتمه داد و تحصیلات عالی را در آن کشور کسب کرد و به اخذ دکترای پزشکی با نشان ممتاز از دانشگاه نیویورک موفق شد.
وی عضو رسمی آکادمی علوم نیویورک، عضو افتخاری جامعه جراحان ارتش آمریکا، رئیس دانشکده پزشکی دانشگاه تهران، وزیر بهداری وزیر فرهنگ، رئیس دانشگاه تهران، سناتور مجلس سنا و... بود. جهانشاه صالح دارای تألیفاتی در رشته تخصصی خود بود و در وزارت بهداری اقداماتی به منظور کنترل بیماری‌های خطرناک مثل سرطان، مالاریا و... انجام داد. صالح از اعضای کلوب روتاری و جمعیت فراماسونری بود و ساواک در سند زندگی‌نامه او آورده است: «نام‌برده طرفدار سیاست غرب بوده و دو سال قبل از وزارتش مقدار ده کیلوگرم هروئین قاچاق به کشور وارد کرده و از فروش آن پول سرشاری به جیب زده است. فردی دروغگو و ریاکار و در میان همکاران و تشکیلات خود شهرت خوبی ندارد».
رک:
اسناد و پرونده انفرادی ساواک
پس از پیروزی انقلاب اسلامی با رأی تاریخی 7 /1 /1362 هیئت بازسازی نیروی انسانی دانشگاه تهران، مشارالیه به انفصال دائم از خدمات دولتی محکوم شد.
رک:
بزم اهریمن، ج 2، ص ۸۱.
[8].
علی امینی به روایت اسناد ساواک، ج 1، ص 345.
[9].
اطلاعات، 28 شهریور 1346، ص 20.
