شاه به جای اینکه ثروت حاصله را در مسیر نوسازی صنایع و افزایش تکیه بر تولید داخلی خرج کند و در کنار آن بستری مناسب برای شکل گیری تولیداتی برای صدور به خارج از کشور فراهم آورد، با تصور اینکه ثروت بادآورده هیچگاه از بین نخواهد رفت، به صورت گسترده این ثروت را در مسیر تجملات و واردات کالاهای لوکس و مصرفی خرج کرد.