...خوب به یاد دارم روزی که حکیم‌الملک استعفا داده بود و در مجلس شورا قرار بود جلسه خصوصی نمایندگان برای کسب تمایل به زمام‌داری نخست‌وزیر آینده تشکیل شود من نزدش بودم که با نقاهتی در سالن منزلش نشسته بود و با هم صحبت می‌کردیم. آن روز صبح به من...
موردی استثنائی، در تاریخ پارلمان ایران!
«زمام‌داری قوام‌السلطنه»
...خوب به یاد دارم روزی که حکیم‌الملک استعفا داده بود و در مجلس شورا قرار بود جلسه خصوصی نمایندگان برای کسب تمایل به زمام‌داری نخست‌وزیر آینده تشکیل شود من نزدش بودم که با نقاهتی در سالن منزلش نشسته بود و با هم صحبت می‌کردیم. آن روز صبح به من می‌گفت: این دکتر مصدق به فکر زمام‌داری افتاده و اطلاع می‌رسد که می‌خواهد تمایل اکثریت مجلس را به دست آورد. من گفتم: با طرح «منع مذاکرات نفت تا تخلیه قشون خارجی از ایران» که او به امضای نمایندگان رسانیده فی‌المجلس تسلیم جلسه علنی نمود و با شور فراوان از تصویب گذشت،‌ خیال نمی‌کنم او کسی باشد که بتواند مشکل ایران و شوروی را حل نماید پس الان به مجلس می‌روم با خود او اگر توانستم ملاقات می‌نمایم و به تذکر این مشکل با او می‌پردازم و خیال می‌کنم که رأی تمایل اکثریت مجلس برای زمام‌داری جناب‌عالی مساعد باشد که فعالیت زیادی برای این امر شده و می‌شود. سپس به مجلس رفتم ولی با دکتر مصدق نتوانستم ملاقات کنم زیرا جلسه خصوصی نمایندگان مجلس چهاردهم قبل از ورودم به مجلس تشکیل شده بود و امکان ملاقات با او برایم به دست نیامد اما نزدیک ظهر بود که اطلاع یافتم در همان مجلس (که در اتاق دوست مدرسه‌ای خود،‌ مهدی اکباتانی مدیر کل بازرسی مجلس نشسته بودم) با یک رأی اضافی که آن هم رأی مرحوم سید محمدصادق طباطبایی رئیس مجلس وقت بود تمایل اکثریت نمایندگان مجلس به زمام‌داری قوام داده شد و این یک رأی رئیس مجلس از موارد استثنایی تاریخ پارلمان ایران بود که اصولاً‌ رئیس مجلس در دادن رأی نسبت به تصمیمات مجلس شرکت نمی کرد. به هر حال از همان جا تلفنی به مرحوم قوام تبریک گفتم و به سرعت به اداره روزنامه‌ام آمدم که اخبار آن جلسه خصوصی و مطالب دیگر را تنظیم [کنم] و به چاپخانه بفرستم و به ملاقات قوام‌السلطنه بروم.»1
 

سیدمحمدصادق طباطبایی
شماره آرشیو: 4708-5ع

پی نوشت:
 
1. ابوالحسن عمیدی‌ نوری،‌ یادداشت‌های یک روزنامه‌نگار (تحولات نیم قرن اخیر تاریخ معاصر ایران از نگاه ابوالحسن عمیدی نوری)،‌ به کوشش: مختار حدیدی ـ جلال فرهمند،‌ ج2،‌ تهران:‌ مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران،‌ 1384، ص58. https://iichs.ir/vdcg.t9nrak977pr4a.html
iichs.ir/vdcg.t9nrak977pr4a.html
نام شما
آدرس ايميل شما