قوام‌السلطنه که ابتدا خیال می‌کرد دست خالی بر خواهد گشت وقتی دید سادچیکف سفیر شوروی به ایران آمد آن هم پس از آن پذیرایی گرم استالین از او و اینکه گفت مذاکرات را سادچیکف ادامه می‌دهد به تقاضای دولت خود امیدوار شد به همین جهت به فکر این افتاد که اقدامات فوری در راه جلب اعتماد سیاست شوروی به خود عمل آورد به مظفر فیروز، معاون سیاسی خود دستور داد دستجاتی راه انداخته جلوی مجلس شورای ملی به تظاهرات علیه مرتجعین مجلس بپردازند و آنها را تهدید کنند تا وکلای مجلس با نزدیک بودن ایام نوروز و آخر عمر مجلس از آمدن به آنجا خودداری کنند که جلسه علنی تشکیل نشود تا مطلبی علیه دولت گفته شود...
«قوام‌السلطنه که ابتدا خیال می‌کرد دست خالی بر خواهد گشت وقتی دید سادچیکف سفیر شوروی به ایران آمد آن هم پس از آن پذیرایی گرم استالین از او و اینکه گفت مذاکرات را سادچیکف ادامه می‌دهد به تقاضای دولت خود امیدوار شد به همین جهت به فکر این افتاد که اقدامات فوری در راه جلب اعتماد سیاست شوروی به خود عمل آورد به مظفر فیروز، معاون سیاسی خود دستور داد دستجاتی راه انداخته جلوی مجلس شورای ملی به تظاهرات علیه مرتجعین مجلس بپردازند و آنها را تهدید کنند تا وکلای مجلس با نزدیک بودن ایام نوروز و آخر عمر مجلس از آمدن به آنجا خودداری کنند که جلسه علنی تشکیل نشود تا مطلبی علیه دولت گفته شود. این نقشه به سرعت انجام پذیرفت و خاطر قوام‌السلطنه دیگر از طرف مجلس راحت شد زیرا نه او دیگر الزامی به معرفی دولت خود به مجلس [و] تقدیم برنامه دولت به مجلس یافت که گرفتار انتقادات مخالفین گردد و نه مجلس دیگر تشکیل می‌شد که علیه دولت او سخن به میان آید. ضمناً قوام‌السلطنه به فکر افتاد از برقراری مقررات حکومت نظامی که آن موقع‌ها از حربه‌های دولت‌ها برای حفظ خود بوده، استفاده نموده به استناد ماده پنج آن قانون بعضی از آنهایی را که سیاست شوروی دشمن خود و یا مرتجع می‌داند بازداشت کند تا روس‌ها بدانند وقتی او گفت که دولت من همیشه با اقتدار حکومت می‌کند و سعی می‌نمایم مخالفین اصلاح روابط ایران و شوروی را سر جای خود بنشانم حرف درستی می‌زنم. بدیهی است نقشه او جلب اعتماد کامل سیاست شوروی به سوی خود بود.»1
ایوان سادچیکف سفیر شوروی در ایران در یک مهمانی رسمی
شماره آرشیو: 4696-4ع
پی نوشت:
1. ابوالحسن عمیدی نوری، یادداشت‌های یک روزنامه‌نگار (تحولات نیم قرن اخیر تاریخ معاصر ایران از نگاه ابوالحسن عمیدی نوری)، به کوشش: مختار حدیدی ـ جلال فرهمند، ج2، تهران: مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، 1384، صص86ـ87. https://iichs.ir/vdcb.5bsurhb9aiupr.html
